Που ακούστηκε δημόσιος υπάλληλος να αποφασίζει εκείνος ποιος θα είναι ο μισθός του! Συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ναι, οι δικαστές στην Ελλάδα έχουν τον τσαμπουκά να αρνούνται το ύψος των αποδοχών που γι’ αυτούς αποφασίζει νόμιμα η πολιτεία. Και κανονίζουν έτσι ή αλλοιώς το μισθολόγιο τους.
Στο ίδιο πλάνο και οι βουλευτές. Αυτοί αποφάσιζαν πόσα θα κονομάνε σε μισθό, και σε σύνταξη, συν όλα τα άλλα προνόμια που οι ίδιοι κανόνιζαν. Γιατί, όμως, Πόθεν Έσχες μόνο στους πολιτικούς κι όχι και σε δικαστικούς; Που παίρνουν επιδόματα για να τρέξουν τις υποθέσεις, αλλά δεν τις… τρέχουν, κι αν τους πεις κάτι θα σου απαντήσουν ”Μην επεμβαίνετε στη δικαιοσύνη”.
Βαρέθηκα να ακούω για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και ο κάθε ύποπτος να σαλιαρίζει το παραμύθι ”Εμπιστεύομαι τη δικαιοσύνη”. Μας δουλεύουν. Προσωπικά δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη. Στους δικαστές, δηλαδή. Τι σημαίνει αυτό; Όχι, βέβαια, ότι όλοι οι δικαστές δεν βγάζουν σωστές, δίκαιες αποφάσεις. Όπως αν λες π.χ. ότι ”Έχω εμπιστοσύνη στην αστυνομία” δεν σημαίνει ότι όλοι οι μπάτσοι είναι αγγελούδια.
Στο φινάλε η προσωπική άποψη διαμορφώνεται από το ποινικό μητρώο της καθημερινότητας. Αστυνομικοί μπλεγμένοι σε εγκληματικές πράξεις. Βρωμάει ο τόπος για καταγγελίες σχετικά με παραδικαστικά κυκλώματα. Ποιοι είναι οι ένοχοι, δικαστικοί λειτουργοί είναι, όχι υδραυλικοί και καντηναλάφτες;
Διαβάστε ακόμα: