Η επιχείρηση έπεσε σε λούκι λόγω κορονοϊού. Και βγαίνει στην αλάνα ο πολιτικός για κλωτσές και λέει στα ίσα και δεν ντρέπεται καθόλου ”Να πάει να κόψει το λαιμό του ο επιχειρηματίας… ”. Αυτή είναι η πολιτική πρόταση του κομματικού χάλια. Ποια; Να μην γίνουν απολύσεις, ούτε μειώσεις μισθών, ούτε μειώσεις εργατικών ωρών.
Η εταιρεία έκλεισε με την πανδημία και με κυβερνητική απόφαση. Αδιάφορο! Σταμάτησε το μαγαζί να έχει έσοδα. Αδιάφορο! Ο υπάλληλος και να μην εργάζεται, να συνεχίσει να είναι εργαζόμενος σα να μην τρέχει τίποτα. Ναι, αλλά τρέχει. Αδιάφορο!
Και αναρωτιέσαι. Γιατί ο υπάλληλος να μη ”συμμετέχει” στη γενική ζημιά της επιχείρησης στην οποία εργάζεται. Γιατί ο επιχειρηματίας να έχει την κοινωνική… υποχρέωση να πληρώνει υπαλλήλους που δεν τους χρειάζεται. Κι αν βαρέσει φαλιμέντο η εταιρεία ποιος θα χάσει περισσότερο, ο επιχειρηματίας ή οι εργαζόμενοι;
Με τον κορονοϊό όλοι έχασαν, όλοι χάνουν. Και το κράτος, και οι επιχειρήσεις, και οι εργαζόμενοι, ο κόσμος όλος. Και τις συνέπειες της συμφοράς θα τις υποστούν όλοι οι πολίτες, συνταξιούχοι κι όχι, φορολογούμενοι κι όχι. Μόνο ο απατεώνας πολιτικός θα πει ”Να κόψουν το λαιμό του όλοι, το κράτος, οι επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι…”.
Η πραγματικότητα μετά τον κορονοϊό. Τηλεργασία, όπως το κορίτσι στη φώτο. Γιατί να πάει γραφείο, αν βγαίνει η δουλειά από το σπίτι;
Διαβάστε ακόμα: