Ο Μητσοτάκης δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για τους πολίτες. Αν ο Μητσοτάκης προβληματιζόταν πως να κάνει καλύτερη τη ζωή των Ελλήνων, τότε θα ήταν πρωθυπουργός της πλάκας. Μιλάμε σοβαρά, μιλάμε πολιτικά και δεν πουλάμε φτηνό πνεύμα. Το σωστό, το φυσιολογικό, το ανθρώπινο είναι ο πρωθυπουργός να πασχίζει μονάχα για πάρτη του. Μόνο έτσι θα κάνει καλά τη δουλειά του. Θα δικαιώσει την αποστολή του.
Καραμπινάτο λαμόγιο είναι όποιος περιμένει να ξελασπώσει από τον πρωθυπουργό. Κι αν ο κάθε Μητσοτάκης έχει την αγωνία να λαμογιάρει με τα λαμόγια, να τους ικανοποιήσει, δηλαδή να τα παίρνει νταηλήδικα απ’ αυτούς που έχουν για να δίνει επιδόματα στους φουκαράδες, τότε πάει πίσω την Ελλάδα. Δεν την φρενάρει απλά, αλλά δουλεύει το μαγαζί με την όπισθεν.
Ο σωστός και έντιμος πρωθυπουργός, και κυρίως ο ικανός πολιτικός, αυτός με εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του, ενεργεί ατομικά. Συμφεροντολογικά. Να πετύχει προσωπικά, δηλαδή. Να πιάσει τους στόχους του. Ε, αν τα καταφέρει, αυτός είναι ο θρίαμβος για τον κόσμο.
Δεν είναι ανθρώπινο ο καθένας να αφιερώνεται στον άλλον. Αρκεί να χαίρεται τη δουλειά του ο πολιτικός, ο καλλιτέχνης, ο επιστήμων, ο όποιος κι αυτό είναι αρκετό για να ωφελούνται οι άλλοι. Ακόμα και ο φιλάνθρωπος με τις ενέργειες του ικανοποιείται ο ίδιος. Δεν θα υπήρχε φιλανθρωπία αν απουσίαζαν τα συναισθήματα του φιλάνθρωπου με την προσφορά στον άλλον. Εγώ ο άλλος, λοιπόν, ο τρίτος, ο ξένος θα εισπράξω από τη δραστηριότητα του πρωθυπουργού, του ηθοποιού, του εκπαιδευτικού, του ερευνητή γιατί αυτός είναι δοσμένος στο αντικείμενο του, όχι στο… καθήκον του.
Ο Μητσοτάκης έχει γυναίκα (φώτο), παιδιά, σκυλιά. Δεν ζω στον κόσμο της πραγματικότητας αν ως πολίτης, ως φορολογούμενος έχω την απαίτηση να με βλέπει σαν άνθρωπο της οικογένειας του. Βεβαίως είναι υπόλογος ο κάθε πρωθυπουργός σε μένα τον πολίτη. Υπόλογος αν είναι συνεπής στις εξαγγελίες του, όχι αν μου κάνει προσωπική χάρη σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Διαβάστε ακόμα: