Το ζουζούνι ορμάει το μαλακισμένο στη αναμμένη λάμπα και πυροκαίγεται. Λάθος! Δεν είναι μαλακισμένο το έντομο, αυτό θα το πεις αν λειτουργεί, αν ενεργεί με λογική. Με σκέψη. Και επειδή είναι μαλάκας δεν βάζει το μυαλό του να δουλέψει. Το ζουζουνάκι, λοιπόν, την πέφτει στο φως άσκεφτα και ασυναίσθητα. Η φύση του ορίζει την όποια συμπεριφορά του, κάθε του κίνηση.
Όπως άσκεφτα αντιδρά και ο νοήμων άνθρωπος όταν κατά λάθος το δάκτυλο του ακουμπήσει σε καυτό σίδερο. Επιτόπου θα τραβήξει το χέρι, δεν θα σκεφτεί ”Α, ενώ σιδέρωνα το σώβρακο, απρόσεκτα ήρθα σε επαφή με επικίνδυνο αντικείμενο και χρειάζεται να αποτραβήξω το κουλό μου… ”. Δεν πάει έτσι, ακαριαία, χωρίς σκέψη, χωρίς να δοθεί εντολή στο χέρι, αυτό φεύγει μακριά από το σίδερο.
Ποιο είναι το θέμα. Η κυρία Λιάνα Κανέλλη δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν παραχωρεί τη μισή βουλευτική της αποζημίωση στο όνομα της καταπολέμησης του κορονοϊού. Πρόσεξε, κύριε ζουζουνη! Η 66χρονη βουλευτίνα του ΚΚΕ δεν είπε έχω τις προσωπικές μου οικονομικές ανάγκες, αλλά η απόφαση να μη χαρίσει το 50% είναι πράξη πολιτική. Και εξήγησε γιατί.
Διαφωνεί ή όχι κανείς με την πολιτική παρουσία της Κανέλλη είναι άλλο πράμα. Διαφωνεί ή όχι με τη συγκεκριμένη της απόφαση να μην τσοντάρει στην κυβερνητική ή κρατική προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η επιδημία, νομιμοποιείται ο καθένας να το κάνει. Με επιχειρήματα, όμως! Όχι με ζουζουνική αντίδραση.
Το twitter, λέει, την πή…ξε την Κανέλλη. Χαμός με τα σχόλια σε βάρος της. Από επιστημονικό ενδιαφέρον ως εντομολόγος διάβασα όλα τα επικριτικά σχόλια. Λες και η Κανέλλη άναψε το φως και όλα τα ζουζούνια έδειξαν τη γύμνια τους. Την ολότελη απουσία εγκεφαλικής ουσίας. Ούτε ένα σχόλιο δεν είναι σχόλιο. Γνώμη. Άποψη. Όλα είναι κραυγές.
Κι εγώ προσωπικά διαφωνώ με την απόφαση της κυρίας Λιάνας Κανέλλη. Θεωρώ ότι είναι υποχρεωμένη να καταβάλει το 50% του μισθού της. Αν, όμως, δημοσιοποιήσω τη θέση μου θα το κάνω με επιχειρήματα, όχι παρορμητικά, όχι ενστικτωδώς, αλά twitter. Βγάζοντας απωθημένα.
Διαβάστε ακόμα: