”Εσύ λεβέντη από που είσαι;”. Καμιά έκπληξη η απάντηση του. Από το Αφγανιστάν, είπε. ”Και εσύ, κύριος, από πού;” Από το Πακιστάν, απάντησε. Ο άλλος, από το Αφγανιστάν επίσης, ο παραπέρα από τη Σομαλία, πάλι από Αφγανιστάν ο άλλος με τουρμπάνι, ο δίπλα του από το Μπαγκλαντές…
Μη ρωτάμε περιττά πράγματα. Αν είναι μετανάστες, που δεν είναι. Αν είναι πρόσφυγες, που δεν είναι. Τι θέλουν στην Ελλάδα, γιατί με τσαμπουκά προσπαθούν να εισβάλουν στην χώρα μας. Περιττά πράγματα. Ούτε θα κάνουμε διάλογο με κάποιους βαρεμένους Έλληνες που ζητάνε να ανοίξουν τα σύνορα στους φουκαράδες που σπρώχνει ο Ερντογάν. Ποτέ οι Έλληνες που αναζήτησαν μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό δεν ενήργησαν ως όργανα ξένης δύναμης και ποτέ με τη βία να γίνουν δεκτοί. Όχι τέτοιοι παραλληλισμοί.
Στη Συρία, ναι, γίνεται πόλεμος. Και μπλεγμένος εκεί είναι ο Ερντογάν. Δεν γίνεται κανένας πόλεμος στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Και για να κουβαληθούν αυτοί οι άνθρωποι μέχρι τον Έβρο από τις πατρίδες τους, οι βαρεμένοι ας μετρήσουν στο χάρτη από πόσες χώρες πέρασαν. Και να δώσουν απάντηση γιατί δεν ζήτησαν άσυλο αλλού, γιατί τους φιλοξενούσε ο φιλάνθρωπος Ερντογάν.
Μετανάστης είναι αυτός που προσκαλείται από άλλη χώρα, Επειδή τον έχει ανάγκη να εργαστεί, και ο ίδιος αποφάσισε να μετακινηθεί σε ξένο τόπο. Πρόσφυγας είναι αυτός που οι συνθήκες ζωής στην πατρίδα του τον διώχνουν από λόγους ανώτερης βίας. Αυτά που συμβαίνουν στα σύνορα είναι άγρια πράματα. Και δεν έχουν ξανασυμβεί στην Ελλάδα. Ευτυχώς ξύπνησε για πρώτη φορά το κράτος αλλά και ο κόσμος και αντιμετωπίζει τους εισβολείς σαν κανονικό εχθρό. Σαν πραγματικό όργανο του εχθρικού γείτονα.
Διαβάστε ακόμα: