Ο ιδεολόγος είναι επικίνδυνος άνθρωπος. Αντιλαμβάνομαι ότι μια τέτοια τοποθέτηση σοκάρει. Από τότε που γεννηθήκαμε, μας έμαθαν ότι είναι πολύ καλό να πιστεύουμε στις μεγάλες ιδέες, στα υψηλά ιδανικά. Μετά από χρόνια κατάλαβα, και το κατάλαβα πολύ βαθειά, ότι ο ιδεολόγος είναι επικίνδυνος άνθρωπος. Μια διευκρίνιση. Επικίνδυνος για την κοινωνία γενικώς και αορίστως, όχι σαν τον κακοποιό επικίνδυνος για τον συμπολίτη.
Ο πιο αγνός, ο πιο πεντακάθαρος, ο πιο ιδεολόγος είναι νάρκη αληθινή. Επειδή κάποιοι μολυσμένοι από το μικρόβιο της εξουσίας αγκαλιάζουν την ιδεολογία τους, την κάνουν πρόταση και λάβαρο. Ούτε καν συζητάμε για τον ιδεολόγο ο οποίος αισθάνεται περίφημα μ’ αυτά που πιστεύει και δεν σκέπτεται να μας κάνει προπαγάνδα. Την τραγιάσκα μου βγάζω και υποκλίνομαι στον ιδεαλιστή, στον ιδεολόγο που κρατάει για πάρτη του τις απόψεις του, τις θεωρίες του και δεν τις εμπορεύεται απατεωνίστικα. Πεζοδρομιακά, δηλαδή. Πολιτικά.
Δεκτόν να γράψει βιβλίο και να μας πει αυτά που σκέπτεται, κι αν παρουσιάζει ενδιαφέρον θα το αγοράσω, έστω κι αν διαφωνώ μαζί του. Άλλο αυτό. Αναφέρομαι στον επαγγελματία ”ιδεολόγο”, τον πονηρό ο οποίος εμφανίζεται υπεράνω προσωπικών ανταλλαγμάτων.
Η ιδεολογία, ακόμα κι αυτή που- κατά τον ιδεολόγο- αφορά όλον τον κόσμο, είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση. Αυτός πιστεύει ότι αν γίνει πραγματικότητα, αν εφαρμοστεί η ιδεολογία του, θα ωφεληθεί ο κόσμος. Καλώς και το πιστεύει. Στο φινάλε ο καθένας έχει το ελεύθερο να υιοθετήσει κάθε μούρλια. Γιατί, όμως, ΄τον πιάνει η μανία, το απωθημένο να με πείσει κι εμένα; Ως σκεπτόμενος θα πρέπει ο μαλάκας να αντιλαμβάνεται ότι δεν χρειάζεται να πιέζει τα πράγματα. Αν και όποτε δικαιωθεί η μαλακία του, αυτό θα το αποφασίσουν οι ανάγκες των καιρών, όχι οι οπαδοί της όποιας ιδεολογίας.
Υπάρχουν κομουνιστές που βάζουν τα κλάματα όταν βλέπουν το σφυροδρέπανο. Και ναζιστές που δακρύζουν από συγκίνηση αντικρύζοντας τη σβάστικα. Προσωπική τους υπόθεση. Το πρόβλημα είναι όταν ο κάθε βαρεμένος μ’ αυτήν ή την όποια άλλη μεγάλη ιδέα, μπαίνει με τη δική του τρέλα του στο παιχνίδι της πολιτικής και της παραπολιτικής, κι όχι με χειροπιαστές προτάσεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις του καιρού.
Διαβάστε ακόμα: