Τον δολοφόνο τον λες δολοφόνο. Ό,τι άλλο πεις, όπως αλλοιώς χαρακτηρίσεις τον δολοφόνο, κάνεις το παιχνίδι του. Μακελάρης είναι, σκοτώνει δέκα ή είκοσι για τη δική του τρέλα και τον αποκαλούν ακροδεξιό. Εξτρεμιστή. Ρατσιστή. Ο κάθε περιττός χαρακτηρισμός στον εγκληματία επιδοτεί τη βία, παγκόσμια. Βούτυρο στο ψωμί νόμιμων και παράνομων οργανωμένων πολιτικών, κομματικών συμμοριών.
Ο ίδιος ο δράστης αυτοχαρακτηρίζεται φασίστας. Δεν ασχολούμαι με τι λέει για τον εαυτό του, με το τι λένε άλλοι γι’ αυτόν. Είναι δολοφόνος. Αυτό αρκεί. Ούτε καν τρομοκράτη τον λέω. Αν στέκομαι κάπου είναι ότι έκανε τη «δουλειά» του καλοσχεδιασμένα.
Και, βέβαια, στον εν λόγω εγκληματία δεν του αξίζει μία απλή δολοφονία…
… Όχι χωρίς να βασανιστεί. Από επαγγελματία, έμπειρο βασανιστή. Να τον κάνει να υποφέρει κρατώντας τον στη ζωή όσο γίνεται περισσότερο. Επειδή σκότωσε άδικα ανθρώπους. Αυτό αρκεί. Αδιάφορο ποια είναι τα κίνητρα, τα αίτια της φρικτής του πράξης. Μόνο αν είμαι λειψός στο μυαλό, μόνο αν είμαι υπέρ της βίας, γιατί αυτή βολεύει τα βρώμικα σχέδια μου, θα χαρακτηρίσω το κτήνος ως φασίστα, ναζιστή, ρατσιστή, αντισλαμιστή και όποια άλλη μανία τον έχει βαρέσει.
Διαβαστε ακομα: