Η γνωστή μου κυρία, λοιπόν, είπε πολλά και διάφορα που της έκαναν εντύπωση. Στέκομαι σ’ ένα, που προσφέρεται να πω τα δικά μου. «Χαζές οι διαφημίσεις στην τηλεόραση» σχολίασε η κυρία, μ’ ένα τόνο απορίας έντονο.
Τι σημαίνει χαζές διαφημίσεις; Όχι, βέβαια, ότι οι διαφημιστές είναι χαζοί. Τζιμάνια είναι οι άνθρωποι. Ούτε χαζοί είναι οι ιδιοκτήτες των διαφημιζόμενων εταιρειών. Όχι, βέβαια. Ο χαζός του έργου είναι ο κόσμος. Μια ζωή. Μια αιωνιότητα. Χαζοί θα ήταν οι διαφημιστές και θα έπιαναν κορόιδα τους πελάτες τους, αυτούς στους οποίους θέλουν να ρεκλαμαρουν τα προϊόντα τους, αν έφτιαχναν ρεκλάμες με ποιότητα, με σκέψη.
Έτσι που λες. Διαφημίσεις στα κανάλια των Ηνωμένων Πολιτειών, κυρίως για ασφάλειες, για αυτοκίνητα, για φάρμακα, αλλά για να πιάνουν, χρειάζεται να είναι σποτ ρεσιτάλ ανοησίας. Λες και απευθύνονται σε κουτούς. Σε χαζούς.
Αυτός είναι ο κόσμος. Αυτός ήταν πάντα. Έτσι όπως τον αντιμετωπίζουν, τον θαρρούν οι διαφημιστές. Και τα κόμματα! Ένας σοβαρός, ένας σκεπτόμενος θα πει τι μαλακίες μου λέτε! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Ο σοβαρός, όμως, ο σκεπτόμενος, αυτός που δεν τσιμπάει, είναι ποσότητα αμελητέα. Ο πολιτικός, όπως ο διαφημιστής, δουλεύει με το μπούγιο.
Διαβαστε ακομα: