Να σου πω γιατί ψοφάνε οι εφημερίδες. Μιλάμε για το προϊόν εφημερίδα που δεν θα πεθάνει ποτέ.
Κρίση. Δεν την αγνοείς. Δεν έχει ο άλλος λεφτά, άρα εκτός όλων των άλλων θα κόψει και την εφημερίδα. Ένα ευρώ, ενάμισυ ευρώ είναι λογαριασμός πλέον. Κόβει το ένα, κόβει το άλλο, κοντά στα άλλα κόβει, για να περιορίζει τα έξοδά του, την αγορά εφημερίδας. Δεν ξαναπάει περίπτερο για εφημερίδα
Πώς, όμως, εξηγείται σε τόσο μεγάλο βαθμό η μείωση στις κυκλοφορίες των εφημερίδων που είχε ξεκινήσει πριν κτυπήσει το καμπανάκι της οικονομικής κρίσης; Δεν παίζει η δημοσιογραφία. Βασικό αυτό. Δεν υπάρχει δημοσιογραφία. Διαβάζεις εφημερίδα και δεν σε ακουμπάει η αληθινή δημοσιογραφία. Την είδηση που βγάζει ο δημοσιογράφος. Την έρευνα που είναι αποτέλεσμα δημοσιογραφικής δουλειάς μιας εβδομάδας, ενός μηνός.
Δημοσιογραφία δεν είναι να μου ρίξεις στη μάπα αυτό που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, το τάδε κόμμα. Ούτε το τσατσιλήκι. Δημοσιογραφία είναι η αξιοποίηση, η ανάδειξη της είδησης.
Πεθαίνουν οι εφημερίδες γιατί έχει χαλάσει το κλίμα. Δεν έχουν γήπεδο να παίζουν μπάλα οι αληθινοί δημοσιογράφοι. Και χάθηκαν οι διευθυντές εφημερίδων. οι βαρειές προσωπικότητες στο χώρο. Φοβερό. Να είναι ιδιοκτήτης μέσου, εφημερίδας ή καναλιού, και για τα δικά του κέφια, τα της διαπλοκής, να προσλαμβάνεις προπονητή. Πως να πάει έτσι η δουλειά; Και να έχει απαίτηση να πουλάει το μέσο. Ε, δεν έχει τέτοια απαίτηση!
Διαβαστε ακομα: