Θέλουν να πουν τον καλό λόγο στο αφεντικό τους. Κατανοητό. Δεν έχουν, όμως, τη μαστοριά του γλειψίματος. Έτσι και εκτίθενται οι ίδιοι από τη μια και από την άλλη δεν αβαντάρουν τον αφεντικό. Για παράδειγμα. Κάποιος έγραψε, ονόματα δεν λέμε για να μη χάσουμε την ουσία του πράγματος, ότι ο πρόεδρος της ΠΑΕ αγωνίζεται μόνος του… Η Παπαριά. Με Π κεφαλαίο.
Αγωνίζεται μόνο ο ποδοσφαιριστής. Ο αθλητής. Άντε και ο βιοπαλαιστής. Ο φουκαράς στο μεροκάματο. Όχι ο πρόεδρος της ΠΑΕ, όχι ο αρχηγός του κόμματος, όχι ο υπουργός, ο πρωθυπουργός.
Δεν χρειάζεται να… αγωνιστούν. Απλά να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Και για να βγάλουν αποτέλεσμα, να σκοράρουν στον τομέα τους, δεν είναι ανάγκη να ιδρώσουν, να κουραστούν, να κάψουν θερμίδες. Με την ευκαιρία η λέξη ”αγών” είναι ιερή, μάλιστα θρησκευτικού χαρακτήρα στην ελληνική αρχαιότητα.
Άντε να χαθείτε, πεζεβέγκηδες, μ’ αυτή τη μαλακία, μ’ αυτή την απάτη λέω καλύτερα, ότι… αγωνίζεται η προεδράρα για το καλό της ομαδάρας. Το ίδιο ο αρχηγός του κόμματος, ο πρωθυπουργός για το καλό της Ελλαδάρας.