Πού να τους βρεις σήμερα τέτοιους. Τα διαμάντια δεν είναι πεταμένα στους δρόμους. Άντε να υπάρχουν δυο-τρεις, σίγουρα όχι περισσότεροι. Μιλάμε για Δημοσιογράφους με το δέλτα κεφαλαίο. Και τι να κάνουν αυτοί οι δυο-τρεις όταν δεν υπάρχει μέσο για να παίξουν μπάλα. Άσε. Και πως να υπάρχει μέσο για να κάνει Δημοσιογραφία με το δέλτα κεφαλαίο όταν δεν υπάρχουν αρκετοί αναγνώστες να αντέξουν, να γουστάρουν αληθινά με τη μεγάλη δημοσιογραφία. Άσε.
Γιώργος Μαύρος. Παγκόσμια προσωπικότητα. Παγκόσμια δύναμη. Παγκόσμια γνώση. Ό,τι σου λέμε. Κι όταν σταμάτησε τη δουλειά, όταν δεν έγραφε σε εφημερίδα, ήταν πάντα Δημοσιογράφος. Σ’ όλες τις διαπροσωπικές επαφές με δημόσια πρόσωπα λειτουργούσε ως Δημοσιογράφος. Κι όταν πέθανε, σα σήμερα 12 Νοεμβρίου, το 2007, λες δεν τον ήξεραν. Οι φυλλάδες, και οι σοβαροφανείς ”συνάδελφοι”, φιλοξένησαν ένα ξερό, ένα τυπικό, αποστεωμένο βιογραφικό.
Σε δύο δημοσιογράφους σ’ όλον τον κόσμο έδωσε συνέντευξη ο απεσταλμένος του Αλλάχ, ο ηγέτης της επανάστασης στο Ιράν με τις ευλογίες του προφήτη Μωάμεθ, ο Αγιατολάχ Χομεϊνί. Ο ένας δημοσιογράφος ήταν ο Γιώργος Μαύρος, που είχε πάρει και την πρώτη συνέντευξη του Πολωνού ηγέτη της Αλληλεγγύης Λεχ Βαλέσα.
Το άλλο το αξιομνημόνευτο. Για πρώτη φορά στα τραπεζικά χρονικά της Ελβετίας έγινε γνωστός προσωπικός λογαριασμός καταθέτη. Άλλη μια παγκόσμια δημοσιογραφική επιτυχία του Μαύρου, το πραγματικό του όνομα ήταν Ματσανιώτης. Λέω για τα 2 εκ. δολάρια του τραπεζίτη Κοσκωτά ο οποίος τα είχε καταθέσει σε λογαριασμό του αντιπρόεδρου του ΠΑΣΟΚ Μένιου Κουτσόγιωργα. Αποκάλυψη του Μαύρου. Δημοσιογραφική επιτυχία του Μαύρου. Δεν είναι απαραίτητες οι λεπτομέρειες, γνωστές στους άμεσα ενδιαφερόμενους.
Το άλλο. Ο Μαύρος, κομουνιστής έως την τελευταία ημέρα της ζωής του, ξέθαψε στη Σιβηρία από τον τάφο του τον γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη (φώτο) και απόδειξε ότι δεν αυτοκτόνησε, αλλά ότι τον αυτοκτόνησαν. Επίσης, τα αρχεία του Δημοκρατικού Στρατού την εποχή του Εμφυλίου πολέμου τα ξετρύπωσε ο Μαύρος. Ο με το ψευδώνυμο “Σοφοκλής” καθημερινός σχολιαστής στον “ΦΙΛΑΘΛΟ” για το χρηματιστήριο, τότε, στα χρόνια της υστερίας στην οδό Σοφοκλέους.
Το τελευταίο. Άρρωστος γάβρος και αθεράπευτος τζογαδόρος ο Γιώργος Μαύρος, μέχρι το θάνατό του έμμισθος προσωπικός σύμβουλος του εκάστοτε προέδρου της Εθνικής τράπεζας. Κάπου στο κείμενο λέω για ”παγκόσμια δύναμη”. Ναι, ο Γιώργος Μαύρος, που έβγαλε στην Ολλανδία την επταετία της χούντας, είχε το ανεξήγητο χάρισμα να αναλύει και να προβλέπει με ταχύτητα ηλεκτρονική το διαπλανητικό οικονομικό γίγνεσθαι.
Διαβαστε ακομα: