Κόπιασαν αρκετοί, 16-17 οιπαικταράδες στον Ολυμπιακό. Όχι ένας, όχι μονάχα ένας παικταράς στο ρόστερ της ομάδας. Αλήθεια, τι σημαίνει το γεγονός να πάρει τόσους πολλούς, κι άλλους παίκτες η ομάδα, η κάθε ομάδα; Ασφαλώς γιατί είχε ανάγκη ενίσχυσης. Διαπιστώθηκαν κενά.
Κρίθηκαν κάποιοι κάτω από τα στάνταρ, από τις απαιτήσεις της ομάδας. Τι συζητάμε, λοιπόν; Τη θριαμβολογία για την… αποτυχία.
Η γνωστή ιστορία. Από καταβολής μεταγραφών. Να πανηγυρίζεται η απόκτηση ποδοσφαιριστή του οποίου βέβαια είναι άγνωστη η τύχη του στη συνέχεια. Οι χειροκροτητές δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Πάντα θα πανηγυρίζουν την άφιξη νέων παικτών. Αυτό έκαναν και για εκείνους τους παικταράδες οι οποίοι πολύ σύντομα εκτιμήθηκαν… λίγοι.
Παίκτες πήρε η ομάδα το περασμένο καλοκαίρι, έκανε και τις ”συμπληρωματικές” ενέσεις μέσα στο πρωτάθλημα. Απαραίτητες οι προσθήκες και στις μεταγραφές του Ιανουαρίου. Κι όμως, πάλι εύκολο το μπράβο επειδή η ομάδα κατέδειξε την ανεπάρκεια της. Δεν είχε κάνει σωστές κινήσεις προκειμένου να ενισχυθεί.
Διαβαστε ακομα: