Το πιο φοβερώτερο. Το άπαικτο. Γράφεις κάτι, συγκεκριμένο και σαφές, και δυο μαλάκες αρπάζονται μεταξύ τους. Για άσχετο θέμα! Με αφορμή, όμως, το δικό μου γραφτό. Και οι δυο πίτουρες ανταλλάσσουν γαλλικά. Στο διαδίχτυο, πού αλλού.
Άρες, μάρες, κουκουνάρες, έλεγε ο παππούλης μου. Εγώ πιάνω να επεξεργαστώ σχολιογραφικά ένα άλφα ή βήτα πρόβλημα και οι πιωμένοι, όσοι κυκλοφορούν με κλειστά τα ανοικτά τους μάτια, όσοι ακούνε ήχους από το υπερπέραν της μαλακίας, της πέραν του πέρατος ανθρώπινης μαλακίας, μπερδεύουν τα σάλια τους εκτός θέματος, εκτός τόπου και χρόνου, εκτός λογικής. Και εκτός γήινης ζωής. Έξω από τον κόσμο της πραγματικότητας
Βρε, χάλια. Εγώ ασχολούμαι π.χ. για κάποια υδάτινα πλάσματα του βυθού, δέκα χιλιόμετρα μέσα, εκεί όπου δεν τα φθάνει ο Θεός, ένας είναι ο Θεός, ο Ήλιος. Κι εσύ, ο γάβρος, με αφορμή το κείμενο μου αρπάζεσαι με βάζελο. Εντελώς άσχετα. Και ο άλλος ο αεκτζής π.χ. πλακώνεται στα μπινελήκια με τον παοκτσή. Εντελώς άσχετα. Δεν φταίτε εσείς. Ο πούστης ο Θεός Ήλιος φταίει, γιατί δεν σας καίει ζωντανούς στο ξύπνιο σας
Διαβαστε ακομα: