Χάνει η ομάδα. Λάθος! Δεν έχασε, ξεχάστε τι λέει ο φωτεινός πίνακας του γηπέδου. Τελείωσε το ματς και η ομάδα ηττήθηκε. Είπαμε, λάθος!!! Κατ’ αρχήν ο διαιτητής έπαιξε βρώμικα, μας αδίκησε. Άρα, η ομαδάρα δεν έχασε στα ίσα. Άρα, δεν υπάρχει ήττα.
Ύστερα, να ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο προπονητής έκανε λάθη. Άρα, έχασε ο κύριος στον πάγκο, όχι η ομαδάρα. Στο φινάλε που το έχετε δει γραμμένο ότι ο κώουτς που σήμερα είναι, αύριο είναι χαίρετε, εκπροσωπεί την ομάδα. Αλλοίμονο, και από τις γκέλες ενός περαστικού να χρεωθεί με ήττα η ομάδα.
Δεν ήταν μόνο ο διαιτητής στην κόντρα, και ο ανίκανος προπονητής της ομάδας. Όχι, βέβαια. Και οι παίκτες έκαναν το χειρώτερο τους παιχνίδι. Άρα; Προσπαθώ να σας το πω. Ότι ΔΕΝ έχασε η ομάδα. Η δική μας ομάδα κερδίζει όλα τα ματς. Πού σημαίνει, πως αν φύγει ηττημένη από το γήπεδο, η ομάδα δεν έχασε, αφού ευθύνονται διαιτητής, προπονητής, παίκτες. Κι αν κερδίσει το ματς η ομάδα, το κέρδισε η ίδια, δηλαδή το όνομα της, η φανέλα της, η Ιστορία της.
Κατά 99% αυτή είναι η ”δημοσιογραφική”, έστω εκδοτική τακτική του πρωτοσέλιδου. Ομαδάρα και αιώνια όταν κερδίζει. Στην ήττα το φταίξιμο δεν το έχει η… ομάδα, αλλά ο πρόεδρος, η κυβέρνηση, ο προπονητής, οι παίκτες, ο διαιτητής, η γκίνια.
Διαβαστε ακομα: