“Κάθε μέρα πλάκωνα στο ξύλο την γυναίκα με την οποία συζούσα… ” γράφει στην αυτοβιογραφία του ο Ανδρέας Μπάρκουλης. Και γιατί το έγραψε αυτό; Κάποιο λόγο είχε. Το πιθανότερο αυτός που επιμελήθηκε την έκδοση του βιβλίου του ηθοποιού ή και ο ίδιος ο εκδότης να τον συμβούλευσε σχετικώς. ”Ανδρέα, για να πουλήσει το κόλπο χρειάζεται να πεις κάτι πικάντικο, κουτσομπολίστικο. Είτε θα βγάλεις τα δικά σου άπλυτα στη φόρα, είτε κάποιου άλλου…”.

Έγινε έτσι; Που να ξέρεις. Και τι μας ενδιαφέρει στο φινάλε. Απλά, λέμε που φθάνει ο άλλος. Μετά από δεκαετίες, χρόνια πολλά να είναι εξαφανισμένος, άντε να τον θυμούνται μια στις τόσες κάποιες περιθωριακές εκπομπές, κι όχι για να τον τιμήσουν, όσο να τον εμπορευθούν τον φουκαρά. Και τελικά ο ίδιος, όπως στην περίπτωση του Μπάρκουλη, να προχωράει σε αποκαλύψεις του τύπου “Την έδερνα μέχρι να την στείλω στο νοσοκομείο… ”.