Πολύ θρησκεία στα γραπτά σου, ρε, αποδυτηριάκια. Βρήκες την ευκαιρία τώρα τη Μεγάλη Εβδομάδα και μας πλάκωσες σε κείμενα περί χριστιανισμού. Εντάξει, χριστιανοί είμαστε, αλλά σα να το παρατραβάς.
Φίλε μου, για να τα λες έτσι, δεν με διαβάζεις. Κι αν με παίρνεις μάτι, μετά από τόσα χρόνια που κυκλοφορώ στην πιάτσα, σίγουρα δεν μ’ έχεις πιάσει. Δεν είσαι ο μόνος. Περισσότεροι είναι αυτοί που δεν έγιναν μέλη του κλαμπ απ’ εκείνους που συστηματικά συνεχίζουν να με διαβάζουν. Αυτοί που έστριψαν θαρρούσαν πως ο αποδυτηριάκιας δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν ψαγμένο μαγκίτη με πεζοδρομιακή γλώσσα, άνευ ουσίας και… δυσκολίας. Όχι, μάστορα. Το απ’ έξω μου κουβαλάει και το μέσα μου. Στο φινάλε, τι αξία έχει το δέρμα χωρίς σπέρμα.
Δεν κατάλαβες, φίλε. Δεν πρόκειται για θρησκευτικά κείμενα, όπως τα χαρακτήρισες. Δεν υπάρχουν στη σελίδα θεολογικά, πολιτικά, πολιτιστικά, οικονομικά κείμενα. Ούτε καν ποδοσφαιρικά. Ό,τι σου λέω. Υπάρχει η σκέψη του αποδυτηριάκια μέσα στα κείμενα που υπογράφω.
Αν παρατηρήσεις, φίλε, θα διαπιστώσεις ότι κυκλοφορεί η ίδια σκέψη τόσο σ’ ένα ποδοσφαιρικό κείμενο, όσο και σ’ ένα θρησκευτικό. Ποιος Χριστός; Δεν υπάρχει τέτοιο πράμα. Δεν υπήρξε ποτέ. Αυτό που υπάρχει στους αιώνες των αιώνων είναι ο οπαδός. Ο πιστός. Καλά μεσάνυχτα. Καλή ανάσταση.
Διαβαστε ακομα: