Ο αποδυτηριάκιας γεννήθηκε σε εφημερίδα. Είναι εφημεριδατζής. Και τέτοιος θα πεθάνει, άλλο ότι προσαρμόστηκε στο διαδίχτυο. Τι έμαθα στην «έντυπη» δημοσιογραφία; Τρία τραβάνε τον αναγνώστη να διαβάσει ένα κείμενο. Ο τίτλος. Η φωτογραφία. Η λεζάντα της φωτογραφίας.
Δηλαδή. Το πόσο θα διαβαστεί ένα ρεπορτάζ, ένα σχόλιο, οτιδήποτε γραφτό, εξαρτάται από το κατά πόσο θα μαγνητίσει τον αγοραστή ή τον τζαμπατζή της εφημερίδας ο αβανταδόρικος τίτλος, η ιντριγκαδόρικη εικονογράφηση και η έξυπνη αράδα που θα συνοδεύει τη φώτο.
Σα σήμερα 5 Απριλίου, το 2007, έγινε μια επιστημονικού χαρακτήρα έρευνα στις ΗΠΑ από ειδικό ινστιτούτο κι αυτά που διαπιστώθηκαν ήταν ένα μικρό σοκ. Οι «on line» αναγνώστες που ολοκληρώνουν την ανάγνωση μίας είδησης είναι περισσότεροι στα ηλεκτρονικά μέσα, σε σύγκριση με εκείνους στις εφημερίδες.
Συγκεκριμένα. Στις εφημερίδες το 75% των αναγνωστών ξέρει τι ψάχνει σε κάθε σελίδα και διαβάζει ολόκληρο το θέμα που τους ενδιαφέρει. Το 25% πρώτα «σκαλίζει» με το μάτι την εφημερίδα και μετά ξεκινάει το διάβασμα.
Στο διαδίχτυο αυτοί που διαβάζουν μέχρι τέλους το θέμα, άρθρο, είδηση, οτιδήποτε, φθάνει το 77% των χρηστών. Στις εφημερίδες διαβάζεται κατά μέσο όρο μέχρι το 59-60% κάθε κειμένου, δεν το τελειώνουν.
Διαβαστε ακομα: