Μέγα και αθεράπευτο το μαράζι του οπαδού για την ομαδάρα του Πάντα ελπίζει ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Να γίνει η ομάδα του αυτή που εκείνος θέλει. Να μην υστερεί σε τίποτα από καμιά άλλη. Και γιατί να υστερεί, όταν είναι μια… μεγάλη ομάδα.
Για την οπαδική λογική ένα μετράει. Το μπούγιο. Ομάδα που σέρνει πολύ κόσμο, ε, αυτή είναι μεγάλη. Και μικρή ομάδα είναι εκείνη που δεν γεμίζει ούτε πέταλο στην εξέδρα. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Τα ΜΜΕ θέλουν πελατεία. Ευνόητο. Ψάχνουν πελατεία. Τι κάνουν για να κόβουν εισιτήρια, να σκοράρουν σε πωλήσεις; Με τον τρόπο τους θα περνάνε το μήνυμα στον οπαδό ”Σε καταλαβαίνω, μεγάλε, συμπάσχουμε μαζί σου, σε συμπονούμε…”. Το ίδιο και το μεγάλο κόμμα του μεγάλου λαού. Θα του… συμπαρασταθεί, θα κάνει πεοθηλασμό στον πελάτη που το παίζει πολίτης, ψηφοφόρος, φορολογούμενος. Ό,τι θέλεις, μεγάλε. Ό,τι πεις, έχεις δίκαιο.
Τι κάνει το ΜΜΕ που δεν είσαι οπαδικό, δηλαδή δεν είναι της ξεφτύλας, αν θέλει να τον αγοράζει και ο άρρωστος; Δείχνει μια… κατανόηση. Μια στήριξη ηθική. Δεν πετάει στα μούτρα του πονεμένου τη ψυχρή αλήθεια. Είπαμε. Οπαδός είναι και έχει τον καϋμό του. Το βάσανο του με την ομαδάρα του.
Διαβαστε ακομα: