Το κορίτσι έψαχνε την καλή. Την πολύ καλή. Είχε στόχους υψηλούς, πολύ υψηλούς, και ήξερε πως μόνο ένας τρόπος υπήρχε να τους υλοποιήσει. Να βρει τον κατάλληλο γκόμενο και να… ”αποκατασταθεί”. Πράγματι, τα κατάφερνε γκομενικά, άλλωστε μετρούσε σα γυναίκα, όμως δεν της έκατσε ούτε μια περίπτωση. Ατυχία;
Όχι, ακριβώς. Το λάθος της ήταν ότι ”ερωτικά” επένδυε σε τρυφερούδια αγοράκια. Μικρής ηλικίας, με τη σκέψη πως τα πλουσιόπαιδα επειδή ήταν πιτσιρίκια, μικρότεροι απ’ αυτήν, εύκολα θα τους διαχειριζόταν..
Μία, δυο, τρεις οι σχέσεις της, και διαρκείας, με αγόρια βαρβάτων οικονομικά οικογενειών, αλλά ούτε μια φορά το πράμα δεν είχε προοπτική. Απεναντίας, κάθε φορά, όσο προχωρούσε ο ”ερωτικός” δεσμός με τον επιλεγμένο εραστή, τόσο λιγόστευε το λάδι και χανόταν το φως…
Τελικά, αφού δεν φτούρησε ούτε μια κατάσταση με τα παλιόπαιδα από τις καλές, δηλαδή τις κονομημένες φαμίλιες, απέμεινε ανοιχτοό μόνο το κανάλι της πολιτικής… Της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, στο λαό, που λένε οι κομματάνθρωποι… Με τα προσόντα που διαθέτει, φιλόδοξη και αδίστακτη, και με τη ψήφο του λαού, τα πράγματα πήγαιναν καλά, μέχρι…
Διαβαστε ακομα: