Οι καναλάρχες είναι ανοικτοί στο νταραβέρι με την κυβερνητική εξουσία. Γιατί να μην είναι; Στηρίζουμε την κυβέρνηση, όμως έχουμε τις άλφα και βήτα απαιτήσεις. Όχι να βάλουν τους δημοσιογράφους να κάνουν πλάτη σ’ αυτό ή το άλλο κόμμα στο τζάμπα ολέ. Και η στήριξη του καναλιού στην εργολαβία είναι κυριλάτη, διακριτική, ύπουλη, αξιοπρεπέστατη, άλλωστε μόνο έτσι έχει την αξία της.
Δεν είναι ασύνηθες οι κυβερνήσεις να κάνουν «παραχωρήσεις», να ικανοποιούν σε προσωπικό επίπεδο επιχειρηματικές απαιτήσεις μεγαλομετόχων καναλιών. Ισορροπίες που πάντα είναι ρευστές, ένα διαρκές παιχνίδι εξουσίας – παραεξουσίας, ανάλογα με την κατά καιρούς ισχύ των δύο πλευρών.
Ο ανεξάρτητος τύπος, πιο σωστά τα ΜΜΕ όταν δεν ελέγχονται, είναι ο Νο1 πονοκέφαλος του εκάστοτε πρωθυπουργού. Όπως ο τζογαδόρος του ιπποδρόμου παρακολουθεί με αγωνία την κούρσα, έτσι και οι παρατρεχάμενοι του εξουσιαστή έχουν στο σημάδι και τσεκάρουν συνεχώς τα δελτία ειδήσεων των καναλιών. Και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
Οι καναλάρχες έχουν ανάγκη την κυβερνητική εξουσία. Το κράτος, δηλαδή. Τα πακέτα και τις μπίζνες του δημοσίου. Έτοιμα λεφτά είναι. Και οι πολιτικοί «κρέμονται», δεν είναι υπερβολή αυτό, από τη «δημοσιογραφική» δυναμική των ΜΜΕ που εύκολα φτιάχνουν κλίμα σε βάρος της κυβέρνησης, μάλιστα σε περίοδο λαϊκής δυσφορίας.
Διαβαστε ακομα: