Η εφημερίδα δεν θα πεθάνει ποτέ. Σήμερα ψοφάει, έχει πρόβλημα επιβίωσης. Σακατεύτηκε πρώτα από την επίθεση της τηλεόρασης και μετά από τον τυφώνα του διαδιχτύου. Αύριο θα δείξει πάλι την αναγκαιότητα της. Δεν θα τραβήξει για πάντα η φτήνεια, η προστυχιά και η πατσαβουριά και η προχειρότητα με τα site.
Ο κινηματογράφος πήγαινε για θάνατο όταν σήκωσε κεφάλι η τηλεόραση. Γιατί να πάει ο άλλος σινεμά και να πληρώσει από πάνω όταν στο σπίτι του μέσα έβλεπε ταινίες. Τι έγινε, όμως; Θέριεψε για τα καλά ο κινηματογράφος, έγινε παγκόσμια δύναμη η βιομηχανία του σινεμά, όταν αποφάσισε να ανταγωνιστεί την τηλεόραση. Και προϊόν πολύ καλύτερο απ’ ό,τι στο παρελθόν. Καμιά σύγκριση.
Της έριξε στα αυτιά της τηλεόρασης ο κινηματογράφος, ο οποίος αφού κέρδισε την παρτίδα δέχθηκε την… αντεπίθεση της τηλεόρασης! Σκέτος κινηματογράφος, κανονικές υπερπαραγωγές οι τηλεοπτικές σειρές, με ηθοποιούς παγκόσμιας αναγνώρισης και αξίας.
Οι εφημερίδες στην Ελλάδα. Κρίση. Δεν την αγνοείς. Λογαριασμός η αγορά της εφημερίδας κάθε μέρα. Ένα ευρώ, ενάμισυ ευρώ. Κόβει ο ένας το ένα, κόβει το άλλο, έπεσε μαχαίρι και στην εφημερίδα. Ύστερα είναι και το άλλο. Τι να διαβάσει; Πριν ακόμα κτυπήσει το καμπανάκι της οικονομικής κρίσης, αρχές δεκαετίας του ’20 είχε τελειώσει η δημοσιογραφία.
Δημοσιογραφία της εφημερίδας δεν είναι να μου μεταφέρεις την είδηση, όπως πριν 50 και 100 χρόνια. Για να κάμουμε ταμεία τι μου δίνεις, σκέφτεται ο αναγνώστης; Σκάρτο πράμα μου πασάρεις. Τσατσιλήκι. Διαπλοκή. Όχι αληθινή είδηση, όχι αξιοποίηση, όχι ανάδειξη της είδησης.
Μίκρυνε το γήπεδο να παίζουν μπάλα οι αληθινοί δημοσιογράφοι. Δεν έχουν χώρο και οι προσωπικότητες, οι διευθυντές εφημερίδων με όρχεις.
Είπαμε, όμως. Θα γυρίσει ο τροχός. Η εφημερίδα θα ξανάρθει.
Διαβαστε ακομα: