Ήταν υπουργός και του έμεινε… Τίποτα δεν του έμεινε, εκτός από το χαρακτηρισμό του. Ήταν υπουργός, και υφυπουργός να υπήρξε, έστω για κάποιες ημέρες, σ’ όλη του τη ζωή τον αποκαλούν ”Υπουργό”. Πώς να τον λένε; Να μην τον λένε τίποτα! Κανονικά με το όνομα του να τον λένε.
Το ίδιο με τον πρώην πρόεδρο, ή κοινοτάρχης ήταν ή πρόεδρος στο σωματείο δασικών υπαλλήλων και πρόεδρος της δημοκρατίας. Συνεχίζουν τιμητικά (;) να τον αποκαλούν ”Πρόεδρε” ή ”Κύριε πρόεδρε”.
Άλλο ο στρατηγός. Είναι στρατηγός και μετά την απόσυρση του από την ενεργό δράση. Και μετά τη συνταξιοδότηση του. Στρατηγός ήταν και μέχρι θάνατο θα ΄ναι στρατηγός.
Τον πρώην βασιλιά πως θα τον πεις; Με το όνομα του. Και βασιλιάς δεν είναι όνομα. Γελοίο να τον πεις ”Πρώην βασιλιά”, και βέβαια προκλητικό να τον αποκαλέσεις ”Βασιλιά”, όταν δεν είναι πια τέτοιος.
Θέμα διότι μια δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης σε συνομιλία που είχε με τον Νικόλαο Γλύξμπουργκ απευθυνόταν σ’ αυτόν με το χαρακτηρισμό ”Πρίγκηπα”. (Στη φώτο, με την σύζυγο του Τατιάνα Μπλάνικ).Ο κύριος δεν είναι πρίγκηπας, είναι πρώην, μέλος της πρώην βασιλικής οικογένειας της Ελλάδος. Πώς να τον έλεγε; Με τον όνομα του.
Μ’ αρέσει, δεν μ’ αρέσει ο Κωνσταντίνος (1940) ήταν βασιλιάς στην Ελλάδα. Πρώην βασιλιάς. Θα τον λέω ”Πρώην βασιλιά”. Γιατί; Δεν αρνούμαι την Ιστορία μου. Ακόμα κι αν διαφωνώ με το θεσμό της βασιλείας. Σα να καταργείς το παρελθόν σου αν αλλάζεις το όνομα δρόμου που φέρει το όνομα πρώην βασιλιά, δικτάτορα, πρωθυπουργού, πολιτικού, ποιητή, που σήμερα δεν τον κάνεις κέφι. Όχι! Να θυμάσαι ότι ζούσες εσύ ή οι παππούδες σου σε κοινωνίες ή καθεστώτα που ναι μεν είναι ντροπή εθνική, αλλά υπήρξαν. Ήταν πραγματικότητα.
Διαβαστε ακομα: