Και αλήθεια να είναι δεν το λαμβάνω υπ’ όψιν μου. Πως αλλοιώς να το πω, για να είμαι σαφής. Με τα ίδια τα μάτια μου να το δω, θα το αμφισβητώ. Με τα ίδια μου τα αυτιά να το ακούσω, θα πω ότι είναι ψέμα.
Αναφέρομαι στον πόλεμο της Ουκρανίας. Γράφω εκεί που δεν πιάνει μελάνι όλα τα ρεπορτάζ. Τα έγκυρα και αποκαλυπτικά. Τίποτα δεν βλέπω για αληθινό. Όλα είναι προπαγάνδα. Αυτό λέω, για να είμαι μέσα. Δεν πιάνομαι κορόϊδό, δηλαδή.
Ο καθένας κάνει το παιχνίδι του. Η κάθε πλευρά. Και όσοι παίζουν μ’ αυτήν ή την άλλη πλευρά. Δεν κατάλαβα. Είμαι εγώ σε θέση να αντιληφθώ ποιο είναι μαύρο και ποιο άσπρο; Αυτό κάνουν κάθε μέρα. Το μαύρο άσπρο – και το αντίθετο.
Η μια πλευρά κατηγορεί την άλλην. Σε κάθε τι. Λοιπόν. Όποιος πραγματικά είναι εναντίον του πολέμου, κι εγώ είμαι εναντίον του πολέμου, ακούω βερεσέ ό,τι υποστηρίζουν και οι μεν και οι δε. Στη φώτο, το νοσοκομείο που βομβαρδίστηκε. Όχι, λένε οι Ρώσοι, δεν υπήρχαν άρρωστοι μέσα. Γιατί να συμφωνήσω αν πουν ότι βομβαρδίσανε το δήθεν νοσοκομείο, το οποίο ήταν μπαρμπουτιέρα, μασατζήδικο, πατσατζήδικο, ρεμπετάδικο και ό,τι άλλο άξιο να καταστραφεί.
Διαβαστε ακομα: