Δεν υπάρχει δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Έχει πεθάνει. Γιατί, όμως; Εδώ σε θέλω. Μήπως δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι; Υπάρχουν. Μήπως έχουν εξαφανιστεί εκείνοι οι δημοσιογράφοι με τον έρωτα στην είδηση, στην έρευνα, στον σχόλιο; Όχι, δεν έχουν εξαφανιστεί. Τότε, τι συμβαίνει;
Συμβαίνει ότι ο κόσμος κλωτσάει. Ο κόσμος ενοχλείται με την αλήθεια. Δαιμονίζεται, αντιδρά, τα χώνει στον δημοσιογράφο αν γράψει κάτι σε βάρος της ομαδάρας του.
Για σιγά! Γιατί μπερδεύεις στην κουβέντα το ποδόσφαιρο; Επειδή γενικώς και αορίστως, και ειδικά στην πολιτική, ο κόσμος αντέχει την κριτική, όμως όχι και στη μπάλα. Εκεί, στην ομάδα του οπαδού, καταλαβαίνεις την αντικειμενικότητα, την ανεξαρτησία πνεύματος του κόσμου.
Μπράβο θα πουν του δημοσιογράφου αν καυτηριάσει την κυβέρνηση, ακόμα κι αν ο σχολιαστής είναι άδικος. Τα ’χωσε στον πρωθυπουργό; Μάγκας ο δημοσιογράφος. Ξεφτύλισε τον υπουργό; Γίγαντας ο δημοσιογράφος.
Στο ποδόσφαιρο, όμως, ο οπαδικός κόσμος σ’ έχει τελειώσει αν πεις κάτι σε βάρος της ομάδας του, ακόμα κι αν είσαι σωστός. Θα φας επιτόπου κόκκινη κάρτα. Δεν θέλουμε να μας πεις το σωστό, το ωφέλιμο. Γιατί, ρε παιδιά; Επειδή κάνουν τη μαλακία να το παίρνουν προσωπικά. Αισθάνονται ότι τους προσβάλλεις.
Διαβαστε ακομα: