Η τεχνολογία κατάργησε τον απεσταλμένο. Τον δημοσιογράφο που ταξιδεύει στον τόπο του γεγονότος. Τον ακύρωσε εντελώς η εικόνα της τηλεόρασης. Τι να μας πει ο απεσταλμένος, όταν θα δει και θα μυρίσει λιγότερα απ’ όσα θα δείξει η κάμερα. Ποια κάμερα; Οι κάμερες να λέμε. Τα μάτια τα στημένα γύρω- γύρω στο γήπεδο που επιτόπου, χωρίς καθυστέρηση θα επαναλάβουν τη φάση σ’ αυτή και την άλλη γωνιά. Και σε αργή κίνηση.
Ούτε για λόγους εντυπώσεων δεν χρειάζεται πλέον ο απεσταλμένος. Να κάνει τη φιγούρα του το μέσο, ότι δήθεν έχει μια υπεροχή στην παραγωγή της ενημέρωσης. Παραμύθια. Την υπεροχή την έχει ο τηλεθεατής. Αραγμένος στον καναπέ απολαμβάνει καλύτερα και περισσότερα από τον… απεσταλμένο.
Σήμερα το ρεπορτάζ καπελώθηκε από το σχόλιο. Η είδηση από την κριτική. Δεν περιμένει κανείς από τον δημοσιογράφο να προλάβει την επικαιρότητα. Μετράει η άποψη. Η προσωπική γνώμη. Η ανάλυση. Αυτό που λείπει, δηλαδή.
Περιμένεις από τον ειδικό να σου πει κάτι που εσύ δεν το συνέλαβες. Δεν το σκέφτηκες. Τι συμβαίνει, όμως; Ο ποδοσφαιρόφιλος είναι πιο δυνατός στην κριτική από τον επαγγελματία ρεπόρτερ. Ο οποίος επαγγελματίας δικαιολογεί την άγνοια και την αμηχανία του με ”κριτική” και ”σχόλια” του τύπου:
– Ο προπονητής ήθελε να σκοράρει ο παίκτης του… (Δεν ήθελε, δηλαδή, να… μη σκοράρει, όταν ο παίκτης του έχασε την ευκαιρία)
– Είναι στεναχωρημένος που πήρε κάρτα και δεν θα παίξει στο κρίσιμο ματς με… (Δεν είναι ευχαριστημένος, δηλαδή, ο παίκτης με την απουσία στο επόμενο αγώνα…).
Τέτοια συγκλονιστικά σχόλια.
Διαβαστε ακομα: