Γιατί γίνεται η κριτική; Στο θέατρο, στο γήπεδο, στο σινεμά, στη βουλή. Ποιος ο λόγος να γίνεται η κριτική; Και πριν πούμε οτιδήποτε άλλο, ποιοι είναι αυτοί που ασκούν το λειτούργημα της κριτικής; Έχουν τα απαραίτητα προσόντα, τις γνώσεις, την κατάρτιση στο αντικείμενο. Πέρα απ’ αυτό: Είναι άτομα καθαρά οι κριτικοί, που έχουν αυτά τα πόστα στα ΜΜΕ ή πρόκειται για στημένους, από κόμματα, από ΠΑΕ, με ισχυρές προσωπικές σχέσεις με ηθοποιούς και σκηνοθέτες;
Δεν είπαμε το πιο βασικό στης κριτικής το ανάγνωσμα. Ρωτάς αν ο κόσμος, η πλειοψηφία του κόσμου έχει σηκωμένα αυτιά και ανοιχτά μάτια στην κριτική; Αν, μ΄ άλλα λόγια ενδιαφέρεται για την αναγκαιότητα της κριτικής, δηλαδή αν είναι φίλος της ζωγραφικής ή της μουσικής, να βελτιωθεί αυτή. Να γίνει καλύτερη η ζωγραφική και η μουσική.
Αυτό είναι το νόημα της κριτικής. Να μας πουν οι κριτικοί του σινεμά π.χ. ότι το καλό είναι καλό, και η μάπα είναι μάπα (φώτο). Άντε τώρα να κάνει κάποιος κριτική, σοβαρή και αντικειμενική στο λόγο του Τσίπρα π.χ. στη βουλή, ότι δεν τα είπε καλά ο πρόεδρος του κόμματος. Θα τον βγάλουν πληρωμένο του Μαξίμου. Άντε να δικαιολογήσει ο πολιτικός αναλυτής την κυβέρνηση για τούτο και το άλλο ζήτημα. Κι αυτός είναι σε pay -roll. Άντε να επισημάνει άλλος λάθη του Μαρτίνς σε κρίσιμο παιχνίδι. Βαλτός ο κριτικός, να χαλάσει το κλίμα στα αποδυτήρια.
Έτσι που λες. Καλή κριτική είναι εκείνη που κάνει άσπρο το μαύρο. Καλή και αποδεκτή κριτική. Δεν βοηθάει μια σκάρτη κριτική, αλλά αρέσει. Ειδικά η κριτική στην κομματική δραστηριότητα είναι για κλωτσές. Ένας στους 17 είναι ακομμάτιστος από τους δημοσιογράφους και αρθρογράφους. Και κανένας δεν θεωρείται αδέκαστος, αδιάφθορος, αμερόληπτος, αν γράψει κάτι αληθινό.
Διαβαστε ακομα: