Το θέμα με τον Τζόκοβιτς είναι ακόμα στην τσίτα, έσκασε και ο θάνατος με τη φεράρι του αδελφού της βουλευτού, πέρασε σε πλάνο δεύτερο, τι λέω, σε τρίτο μέχρι που εξαφανίστηκε από τα ταμπλώ η ιστορία της Αυγής. Έτσι συμβαίνει με τα μμε. Την πέφτουν με τα μούτρα σ’ ένα άλφα ρεπορτάζ και ξαφνικά σταματάνε να το παίζουνε, χωρίς να έχει βγει ένα συμπέρασμα. Μια ουσία.

Ήτανε να κλείσει η Αυγή, δεν κλείνει και… κλείσανε το ζήτημα και πάμε για άλλα. Δεν είναι έτσι, όμως. Κάθε είδηση, κάθε γεγονός κουβαλάει μια σημασία. Μια αλήθεια. Ποιος ασχολείται, θα μου πεις! Σωστό. Ποιος ασχολείται.

Το μέσο, εφημερίδα ή κανάλι, δεν υπηρετεί την επικαιρότητα, αλλά την εκμεταλλεύεται. Την πιάνει από το λαιμό και δίνει στον κόσμο το ζουμί της. Είπαμε, όμως. Ποιος ασχολείται; Ο κόσμος, δηλαδή, δεν έχει εκπαιδευτεί να απαιτεί το νόημα, το από πίσω της επικαιρότητας.

Απόφαση, λέει, του Σύριζα να μην κλείσει η Αυγή. Και ο άλλος το χάβει. Και όσοι μεταδίδουν παπαγαλιστί την κάθε είδηση, τη μασάνε τη μπλόφα. Αν το κόμμα συνεχίζει να την θέλει την εφημερίδα, τότε γιατί ήθελε να την κλείσει; Δεν την είχε εγκαταλείψει απλά στο έλεος την εφημερίδα, αλλά – και πολύ σωστά – ήθελε να της κατεβάσει τα ρολά.