Έχουν την πλάκα τους τα πρωτοσέλιδα, τώρα στην περίοδο των μεταγραφών. Κατ’ αρχήν η λέξη ”μεταγραφές” είναι λάθος πέρα για πέρα. Γιατί όχι εγγραφές; Λάθος είναι κι όταν λένε ότι η τάδε ομάδα απέκτησε τον δείνα ποδοσφαιριστή. Δεν υπάρχει καμιά απόκτηση. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο που στηρίζεται σε ανώνυμες εταιρείες παίζουν τα συμβόλαια. Η ΠΑΕ απλά καπαρώνει για πάρτη της κι όχι τζάμπα, τον άλφα ποδοσφαιριστή για ένα βήτα χρονικό διάστημα.
Και οι έχοντες μυαλό κότας αντιλαμβάνονται πως το νταραβέρι ανάμεσα στον ποδοσφαιριστή και τον ατζέντη του από τη μια και από την άλλη την εταιρεία την ποδοσφαιρική, την επιχείρηση που λέγεται Ολυμπιακός ή Αστέρας, Άρης ή Παναθηναϊκός, είναι μιΑ απόλυτα ψυχρή και υπολογιστική ενέργεια. Οι δυο πλευρές τα βάζουν κάτω, τα μετράνε και τα ξαναμετράνε μέχρι εκεί που δεν πάει το μυαλό του άσχετου, και μετά προχωρούν- αν τελικά προχωρήσουν- σε συμφωνία.
Λέγαμε για τα πρωτοσέλιδα και τα σχετικά ρεπορτάζ της πλάκας. που απευθύνονται σε μια πολύ μικρή κατηγορία οπαδών. Στους πολύ γκα γκα. Σ’ αυτούς που δεν φτάνουν ούτε τη σπιρτάδα των ορνιθοειδών. Διαβάζεις, λοιπόν, με μεγάλα γράμματα, ότι ο Μαντζαφλαριακός φουλάρει για να πάρει τον Πέοβιτς. Ντου του Τσουτσουνιακού για να αρπάξει τον Αφρικάνο Χούχου. Κάτι τέτοια φαιδρά.
Ο παίκτης που πλασάρεται για παικταράς θα υπογράψει γιατί εκτίμησε ότι αυτή είναι η καλύτερη επιλογή για τον εαυτό του, όχι διότι τον… λύγισε στην… πίεση της τάδε ή της δείνα ΠΑΕ.
Διαβαστε ακομα: