Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά. Η δολοφονία της βρετανικής καταγωγής 20χρονης μητέρας Καρολάιν (φώτο, στο γάμο της). Η φρίκη που απλώθηκε σ’ όλη την Ελλάδα. Κι έχεις κάποια μέσα να εμπορεύονται το θανατικό, διότι… πουλάει. Διότι όλοι περιμένουν να πληροφορηθούν τα νεώτερα. Μέχρι που έφθασε η αστυνομική έρευνα.
Τρομερό. Πλασάρονται εντυπωσιακά ρεπορτάζ με τίτλους τέτοιους που υπόσχονται… αποκλειστικότητες και ειδήσεις σύμφωνα με τις οποίες σχεδόν έχουν ήδη συλληφθεί οι δράστες. Διαβάζεις προσεκτικά τις αράδες μέχρι τέλος και σε πιάνει η απογοήτευση. Δεν έχουν να πουν τίποτα καινούργιο.
Παίζουν με τις λέξεις φτιάχνοντας σκηνικά ανύπαρκτα, προκειμένου να δικαιολογήσουν, να εκβιάσουν συμπεράσματα από… έγκυρες πηγές. Ρε, έχεις να μας πεις κάτι συγκεκριμένο και χειροπιαστό για το φονικό που συγκλόνισε τη χώρα; Όχι, δεν έχει. Είναι εφημερίδα, σάιτ είναι, δελτίο ειδήσεων καναλιού είναι, και κάτι πρέπει να πει. Και παρλάρει. Τι; Τίποτα.
Μας ενημερώνουν ότι η αστυνομία… ψάχνει. Η αποκλειστικότητα! Τα αποτυπώματα, το DNA, όλα τα έχουν στο μικροσκόπιο κλπ κλπ. Πράγματα αυτονόητα είναι αυτά, όχι κάτι που δείχνει εξέλιξη στην έρευνα. Τι θέλουν να μας πουν οι δοσμένοι ψυχή και σώματι ερευνητές δημοσιογράφοι; Πως δεν παίζουν τάβλι, ούτε χάνουν την ώρα τους ποιο ματς να ποντάρουν στο στοίχημα οι αστυνομικοί που έχουν αναλάβει να βρουν την άκρη. Ψάχνουν, μας λένε. Και είναι σε καλό δρόμο. Τέτοια αφηρημένα.
Διαβαστε ακομα: