”Είμαστε ερωτευμένοι”. ”Είμαστε αγαπημένοι”. ”Έχω βρει τον άνθρωπό μου”. Τέτοια με τη σέσουλα. Τα διαβάζει για χρόνια πολλά η κομμώτρια, η πωλήτρια του σουπερμάρκετ, η φοιτήτρια, η κυρία που δουλεύει σε τράπεζα, σε κάποια επιχείρηση κι αν τα πάρει σοβαρά όλα αυτά τα μέλια και τα σάλια, ένα θα σκεφθεί. Τι ανοησίες και ένα κάρο ψέμματα μας λένε, ότι εμείς οι θνητοί ζούμε σ’ άλλον κόσμο. Και οι επώνυμοι άνθρωποι της showbiz πάσχουν, σκέφτονται και αντιδρούν όπως εμείς οι άγνωστοι.
Το λέμε απότομα. Αυτά που γράφονται στα μμε είναι όλα παραμύθια. Και αλήθεια να γράφουν ό,τι γράφουν θα δουλέψει η παραπληροφόρηση. Η παραμόρφωση. Η πλαστογράφηση. Αυτή είναι η αλήθεια, με την οποία παθαίνουν την πλάκα τους και οι ίδιοι οι άνθρωποι της μεγάλης δημοσιότητας.
Να το εξηγήσω. Δίνει συνέντευξη κάποιος και λέει τα πράγματα που αφορούν τη ζωή του με το όνομα τους. Ωμά, ξερά, χωρίς υπερβολές. Ο δημοσιογράφος τα γράφει όπως τα είπε, χωρίς σάλτσες. Τα διαβάζει δημοσιευμένα αυτά που ο φιρμάτος είπε και τσιμπιέται ο άνθρωπος. Γιατί; Η μαγική δύναμη της δημοσιότητας.
Άλλο, δηλαδή, τι λέει κάποιος με το στόμα, άλλο να εισπράξεις το ίδιο γραμμένο στο χαρτί. Στο τυπωμένο χαρτί της εφημερίδας, του περιοδικού. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο να πειστεί κάποιος ότι ξεκάθαρα υπάρχει διαφορά στο… ίδιο πράμα, και ότι τη διαφορά την κάνει μόνο γιατί είναι στη σελίδα μέσου. Να, όμως, που το πραγματικό γίνεται μυθικό, παραμυθένιο, μόνο γιατί δημοσιεύεται.
Ας σκεφτεί κανείς ότι τα σχετικά με τα άτομα της showbiz ρεπορτάζ πλασάρονται με φιοριτούρες, με γλυψίματα και γλυκανάλατα σιρόπια, τότε γίνεται αντιληπτό ότι η ζωή των επωνύμων κτίζεται στη γυάλα μέσα. Επόμενο. Ο δημοσιογράφος και το μέσο για να δικαιολογήσουν τη σκοπιμότητα και την αναγκαιότητα του ρεπορτάζ μεγαλοποιούν το πράμα, κι όχι διότι αυτό είναι απαίτηση της φίρμας.
Διαβαστε ακομα: