Εκλογή προέδρου στη ΝΔ τον Μάιο του 1980, μετά την απόφαση του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή(1907-1998) να αποχωρήσει από την κυβέρνηση για να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος καλείται να επιλέξει τον νέο αρχηγό, από δυο υποψήφιους. Τον ”εκσυγχρονιστή” Γεώργιο  Ράλλη (1918-2006) και τον ”συντηρητικό” Ευάγγελο Αβέρωφ (1910-1990). Κατ’ αρχήν μια-δυο πινελιές αφιερωμένες σ’ αυτούς που κάνουν παιχνίδι με τις ταμπέλες…

Ο Ράλλης είναι γιος του Μακεδονομάχου Ιωάννη Ράλλη και πρωθυπουργού της δοσίλογης κυβέρνησης στη γερμανική κατοχή. Ένας πολιτικός κόσμημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ευρωπαϊστής και προοδευτικός (Με ποια λογική η ταμπέλα προοδευτικός να γίνεται χρήση κατ’ αποκλειστικότητα μόνο από τους αριστερούς;).

Ο Αβέρωφ, μάλλον με καταγωγή κεντρώου, ήταν σε ομάδα δολιοφθορέων στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, αντιστασιακός και στην κατοχή έφτιαξε οργάνωση να κυνηγά τους συνεργάτες των Γερμανών. Θεωρούνταν ”ακροδεξιός”, ”φιλοχουντικός” και κατηγορήθηκε ότι είχε συμμετοχή στη δολοφονία (;) Παναγούλη.

Αφήνουμε τα στερεότυπα του κομματικού πεζοδρομίου, τις ταμπέλες. Στις 8 Μαίου, ανήμερα της εκλογής, τα πρωτοσέλιδα των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων του συγκροτήματος Νάσου Μπότση, Απογευματινής και Ακρόπολης, έχουν βγάλει τον νικητή. Είναι ο υπουργός εθνικής αμύνης Αβέρωφ.

ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ Ο ΑΒΕΡΩΦ, λέει η πρωϊνή Ακρόπολις, ΜΕ ΦΩΤΟ-ΦΙΝΙΣ Ο ΑΒΕΡΩΦ, λέει η Απογευματινή.

Τελικά, εκλέχτηκε ο Ράλλης με 88 ψήφους έναντι 84 του Αβέρωφ, ο οποίος αρνήθηκε να γίνει αντιπρόεδρος του κόμματος, όπως επέβαλε η κουλτούρα δημοκρατικού κόμματος. Και όλοι μίλησαν για… δημοσιογραφική γκάφα των δυο εφημερίδων. Γιατί, όμως, να έπεσαν θύμα λανθασμένων εκτιμήσεων; Το πιθανότερο είναι να μην έκαναν καμιά γκέλα, αλλά το… παιχνίδι τους. Δηλαδή;