Πρωθυπουργός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Έ, ”ξέρει πολλά” αφού έφτασε να γίνει κυβερνήτης της χώρας, μάλιστα προερχόμενος από το Νο 1 σήμερα πολιτικό τζάκι της Ελλάδος, το μητσοτακέικο. Έτσι είναι. Και να μην έχει εμπλακεί άμεσα με το κόμμα κάποιο μέλος οικογένειας με Ιστορία πολύχρονη και παρασκηνιακή με την πολιτική, δεν μπορεί να μη γνωρίζει από πρώτο χέρι βρώμικες και καθαρές δουλειές.
Και επειδή ανέφερα περί τζακιών, ναι, το μητσοτακέικο έχει ρίζες βαθειές στο χώρο. Υπερέχει μακράν των πεθαμένων σήμερα ”κυκλωμάτων”, του παπανδρεϊκού και του καραμανλέικου. Όποιος παίζει με το ”σύστημα Μητσοτάκη” έχει ένα φτούκα προ στην πιάτσα. Περί ποίου ακριβώς θέματος η κουβέντα;
Ποιος από τους επιζώντες γνωρίζει πολλά, τα περισσότερα από εκείνα που δεν βγαίνουν ποτέ στη δημοσιότητα. Το πιθανότερο είναι να παραμείνουν θαμμένα και να μην τα φωτίσει καν η Ιστορία. Αυτό είναι το θέμα μας. Ξέρει πολλά ο Μητσοτάκης, αλλά όχι όσα ο κύριος Σταύρος Ψυχάρης. Αυτό είναι το θέμα μας.
Ότι υπάρχουν κάποια πρόσωπα, όχι απαραίτητα πολιτικοί βιτρίνας, οι οποίοι έτσι η αλλοιώς ήταν στα μέσα και στα έξω. Κάποιος επιχειρηματίας, κάποιος ξένος διπλωμάτης, κάποιος εκδότης, συγκεκριμένα ο κύριος Σταύρος Ψυχάρης, αφεντικό του ΔΟΛ. Από φτωχόπαιδο, γιος κομουνιστή οργανωμένου με εξορίες, που εξελίχθηκε σε δημοσιογράφο και έζησε όλα τα σενάρια από τη χούντα μέχρι την απάτη της πρώτης φοράς αριστεράς.
Στη φώτο, ο Ψυχάρης όταν ήταν διοικητής στο Άγιον Όρος. Δεν υπήρξε ποτέ του θεούσα, φανατικός πιστός, ούτε και εξομολογήθηκε ποτέ. Κάποια πράγματα δεν λέγονται ούτε στον Ύψιστο. Έτσι και ανοίξει το στόμα του ο χρεοκοπημένος εκδότης θα γίνει σεισμός με επίκεντρο την Αθήνα. Αυτό είναι το θέμα μας. Από τον πάγκο του Τσίπρα πέρασαν κομματικές αμαρτίες, συμβιβασμοί με τους δανειστές, ανομολόγητες διαπλοκές με το κεφάλαιο, πονηρά αλισβερίσια με την αντιπολίτευση. Όλα να τα ξεράσει π.χ. ο Τσίπρας που ήταν το πρώτο βιολί 4,5 χρόνια, πάλι θα ‘ναι λιγώτερα απ΄όσα έχει να μας πει ο Ψυχάρης, ο οποίος γεννήθηκε το 1945, σα σήμερα πρώτη Ιανουαρίου.
Με το εκδοτικό τέλος του Ψυχάρη έγινε παρελθόν η επί της ουσίας ”παρεμβατικότητα” των συγκροτημάτων τύπου στην πολιτική, γενικά στο δημόσιο βίο της χώρας. Σήμερα η εφημερίδα έχει τόση επιρροή όσο μια πατσαβούρα.
Διαβαστε ακομα: