Στο άσπρο φανελάκι της ανήλικης διαβάζεις το πολύ τολμηρό ”Σεξ από το πρώτο ραντεβού”. Είναι πράγματι τόσο τολμηρό και προκλητικό το σλογκανάκι, που δεν το παιρνεις στα σοβαρά. Και την ίδια την κοπέλλα δεν την παίρνεις σοβαρά. Νούμερο είναι, σκέφτεσαι, όχι κάποιο τσουλί που παριστάνει την… απελευθερωμένη.
Γελοίο, μα και τραγικό το νειάτο της εποχής μας, να αισθάνεται (;) καταπιεσμένο, ώστε να διαμαρτύρεται, να επαναστατεί, αναζητά τη χαμένη ελευθερία του. Τη… δικαίωση του. Και από κοντά να του δηλώνουν συμπαράσταση στον αγώνα τον καλό κόμματα και άλλοι καραγκιόζηδες της πιάτσας. Και μιλάμε, παρακαλώ, για τον αιώνα μας, όπου έχει κατασπαράξει όλα τα ταμπού.
Τέλος πάντων, στέκομαι στο σχόλιο του πιο πιτσιρικά από τους γιους φίλου μου: ”Προσωπικά, το κορίτσι το απορρίπτω, δεν την πλησιάζω καν, διότι έχω… άλλο αίτημα. Διαφορετικό αίτημα. Κι εγώ δεν αντέχω να με περιορίζει το σύστημα, να μην είμαι ελεύθερος να πάω για καφέ τις ώρες του σχολείου ή μετά τα μεσάνυχτα. Έχω, όμως, διαφορετική τοποθέτηση στο ζήτημα”.
Δηλαδή, ρώτησα τον πιτσιρικά, ποια είναι η δική σου άποψη; ”Είμαι με το δεύτερο ραντεβού” η απάντηση.”Δεν με εκφράζει να το κάνω από το πρώτο ραντεβού, ψηφίζω δεύτερο, και ποτέ τρίτο ραντεβού”.
Διαβαστε ακομα: