Λεφτάς, βιομήχανος ή εφοπλιστής, μπαίνει τυχοδιωκτικά στα ΜΜΕ. Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος. Τυχοδιωκτικό, βέβαια, είναι το μπάσιμο, διότι δεν τον ενδιαφέρει η δημοσιογραφία, και δεν επιδιώκει να κερδίσει χρήματα από τη συγκεκριμένη ”επένδυση”. Στόχος να κάνει πολιτικό παιχνίδι, να πουλήσει τσατσαλίκι σε κόμμα και να κονομήσει σ’ άλλες δουλειές, άσχετες με εκδόσεις. Γνωστή ιστορία από την εποχή του Βενιζέλου.
Το μέσο που έριξε- τυχοδιωκτικά- στην αγορά ο πακετάτος δεν περπάτησε. Επόμενο να προχωρήσει σε απολύσεις δημοσιογράφων. Επόμενο και λογικό. Αν ήταν ”ύποπτος” μια για διαπλοκή ο νεοεκδότης γίνεται ύποπτος δέκα, στην περίπτωση που συνεχίζει να πληρώνει επαγγελματίες που δεν τους χρειάζεται το κανάλι ή η εφημερίδα.
Ξεσηκωμός για τις απολύσεις από τα συνδικαλιστικά σωματεία των δημοσιογράφων. Η απόλυτη πρόκληση! Να έχουν την απαίτηση να αμείβονται δημοσιογράφοι που δεν θα εργάζονται. Που είναι ”περισσευούμενοι”.
Ο αξιόπιστος συνδικαλιστής, αυτός που πράγματι λειτουργεί με πνεύμα κοινωνικής προσφοράς, πριν επιτρέψει στα μέλη του σωματείου να προσληφθούν στο μέσο του νεοεκδότη, τον… ψάχνει. ”Μπαίνεις στο χώρο με ποιες σκέψεις; Με πόσα χρήματα; Θα συνεργαστούμε μαζί σου μόνο αν εγγυηθείς ότι η εκδοτική σου επιχείρηση θα λειτουργεί με τούτες τις προϋποθέσεις, Διαφορετικά, επειδή εμείς υπηρετούμε την ενημέρωση του κόσμου, δεν θέλουμε παρτίδες με πειρατές. Με τυχοδιώκτες”.
Διαβάστε ακόμα: