Μεγάλος ο Ολυμπιακός του Γουλανδρή. Μεγάλος ο Ολυμπιακός και του Νταϊφά. Εδώ τελειώνουν οι μεγάλοι πρόεδροι. Μικρός ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη που κυριάρχησε, που πήρε 12 πρωταθλήματα σε 14 χρόνια. Αυτή είναι η… αντικειμενική εκτίμηση επί εποχής Μαρινάκη. Το όνομα του Ολυμπιακού γράφτηκε με χρυσά γράμματα μόνο με πρόεδρο Νίκο Γουλανδρή πριν τον επαγγελματισμό και μετά με τον Σταύρο Νταϊφά.
Αυτό λέγεται εμπάθεια του Μαρινάκη. Αυτομειώνεται ο σημερινός μεγαλομέτοχος διότι ο ίδιος είναι πετυχημένος. Είναι, όμως, ένας πετυχημένος πρόεδρος που δεν αντέχει την επιτυχία του προηγούμενου μεγαλομετόχου. Του Σωκράτη Κόκκαλη, του οποίου η προσφορά στην ομάδα, πέραν από τους τίτλους, τον καθιστά ιστορικά υπεράνω όλων. Και του Γουλανδρή, και του Νταϊφά. Και του Ανδριανόπουλου, για να μη ξεχνιόμαστε.
Η Ιστορία δεν γράφεται με προσωπικά απωθημένα. Είναι προφανές ότι ο πετυχημένος αγωνιστικά και οικονομικά στον Ολυμπιακό Μαρινάκης δεν μπορεί να ξεπεράσει το… όνομα Κόκκαλης. Και βέβαια το εκτόπισμα Κόκκαλης στην λαοφιλέστερη ποδοσφαιρική ομάδα της χώρας.
Ο Μαρινάκης; Ποια είναι η δική του θέση, και σε σύγκριση με τους άλλους μεγάλους προέδρους; ”Υπερέχει” έναντι όλων σ’ ένα τομέα ο Μαρινάκης. Ποτέ άλλοτε πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν απασχόλησε και δεν απασχολεί όσο ο Μαρινάκης τη δικαιοσύνη, αθλητική κι όχι.
Διαβάστε ακόμα: