Ο έτσι το είπε. Τι είπε; Τίποτα δεν είπε. Δηλαδή; Είτε το είπε, είτε δεν το είπε, ένα και το αυτό. Αμόλυσε ο άνθρωπος κάτι ασήμαντο, και αλλοίμονο να του ζητήσουμε ευθύνες γιατί το εξέφρασε δημόσια. Δικαίωμα του, στο φινάλε. Άλλο είναι το ζήτημα.
Το τίποτα που είπε ο έτσι τίποτας δημοσιεύεται και μοστράρεται, με φώτο και τίτλο παρακαλώ, λες και το σύμπαν οφείλει να δώσει προσοχή στη μεγάλη κουβέντα. Μην παρεξηγηθώ, δεν σχολιάζω τον έτσι τίποτα ως άτομο ανάξιο λόγου. Από που και ως που να έχω την απαίτηση να είναι σημαντικός κάποιος επειδή ένα μέσο τον φιγουράρει και αξιολογεί πρωτοσέλιδη την ατάκα του;
Αυτό συμβαίνει. Όχι απλά συμβαίνει, αλλά λειτουργεί ως θεσμός. Καθεστώς. Κατάσταση αποδεκτή από τον κόσμο. Να τρέφεται με ανόητα ή περιττά πράγματα ο εγκέφαλος του Μ.Μ. Αυτός είναι ο επικυρίαρχος της δημόσιας ζωής. Ο μι μι. Αυτόν όλη την ημέρα και κάθε μέρα προσπαθούν να κερδίσουν ΜΜΕ και κόμματα, τράπεζες και πολυεθνικές, ΠΑΕ και μητροπόλεις της εκκλησίας.
Ο Μέσος Μαλάκας. Η απόλυτη δύναμη της αιωνιότητος. Όσο κι αν προχωρήσει η επιστήμη, η αμάθεια, όσο και να κάνει στην άκρη η δικτατορία, να περάσει σε δεύτερο πλάνο η θρησκεία, ο Μ.Μ. παραμένει πάντα η πρώτη δύναμη της ανθρωπότητας.
Διαβάστε ακόμα: