Κανόνας. Ο αποδυτηριάκιας δεν απαντάει στα σχόλια τα οποία αναφέρονται στα κείμενα του. Πρώτα-πρώτα διότι σέβομαι αυτούς που με διαβάζουν. Εννοώ, βέβαια, αυτούς που ξέρουν ποιον διαβάζουν. Τους ρωτάει ο τυχαίος που με σχολιάζει αν γουστάρουν οι αναγνώστες του αποδυτηριάκια να ασχολούμαι μ΄ όποιον ενοχλείται με τα γραφτά μου. Έχει επιλέξει ο άλλος να επικοινωνεί με τη σκέψη του αποδυτηριάκια για τούτο και το κείνο το θέμα, όχι να διαβάζει τις απαντήσεις του σε κριτική της πλάκας του κάθε άσχετου.
Ο περαστικός που μπαίνει στο site του αποδυτηριάκια και τον σχολιάζει δεν νομίζω πως έχει πάρει πρόσκληση. Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Δεν με γνωρίζει, εννοώ τι σόι πράμα είμαι, κι όμως θαρρεί πως έχει το δικαίωμα να μου κάνει υποδείξεις. Ακατανόητο. Επειδή δεν τον εμποδίζει κανένα face-control είναι σα να μπουκάρει σε μια οικογενειακή μάζωξη, σε μια κοινωνική εκδήλωση μελών κλειστού κλαμπ, και παίρνει το μικρόφωνο να κάνει τις ενστάσεις του. Να αφήσει το πάτημα του. Κάνε μας τη χάρη, λοιπόν.
Τι κόλπο είναι αυτό! Κάνει εκπομπή ο τάδε περίεργος και οι ακροατές του δεν ακούνε τι λέει ο ίδιος, αλλά τι τηλεφωνεί ο κάθε αργόσχολος.
Στο φινάλε δεν γράφω ό,τι γράφω για να προκαλέσω αντιδράσεις. Ύστερα, αντιληπτό πως πέφτει επιτόπου το επίπεδο αν αρχίσω το ”διάλογο”, με τύπους που δεν αξίζει να χάσεις το χρόνο σου. Και να στήνεται ένα ντέρμπυ της συμφοράς. Λέμε ντέρμπυ, δεν είμαστε ίσα και όμοια, θα φάει ξύλο ο ”σχολιαστής” μου, διότι δεν έχουμε τα ίδια κυβικά.
Όποιος έρθει. Έτσι πάει. Δεν θα έρθω εγώ στον αναγνώστη. Δεν ψαρεύω, δεν επιλέγω αναγνώστες. Ο αναγνώστης είναι εκείνος που επιλέγει. Και ακολουθεί είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί μ’ αυτό που διαβάζει. Και αυτοί που έχουν καταλήξει στον αποδυτηριάκια είναι πελάτες σκληροί. Με απαιτήσεις. Και πάντα πεινασμένοι, για κάτι περισσότερο απ΄ αυτό που γνωρίζουν, για κάτι που θα τους τροχίσει το μυαλό.
Αυτά, κι αυτά ακόμα με την ευκαιρία ότι ο αποδυτηριάκιας που πρωτοεμφανίστηκε στον ”ΦΙΛΑΘΛΟ” Νοέμβριο του 1982 βγήκε στο διαδύχτιο, αφού σταμάτησε να κυκλοφορεί η φυλλάδα, στις 21 Φεβρουαρίου, το 2013.
Διαβάστε ακόμα: