Τουλάχιστον εγώ βαθμολογώ μια κοινωνία από τα νεκροταφεία της. Από το κατά πόσο, δηλαδή, έχει αποφασίσει τη σχέση της με την εν γένει αισθητική στο συγκεκριμένο χώρο της «τελευταίας κατοικίας», που λένε. Μπράβο στις οργανωμένες κοινωνίες για το πνεύμα της συμβίωσης τους με τη φύση, τα βουνά, το πράσινο, αλλά και για τα κτήρια τους, σχολεία είναι αυτά, νοσοκομεία, μουσεία, θέατρα. Την κλάση της και την παράδοση της μία κοινωνία την καταδεικνύει με το νεκροταφείο.
Στην Ελλάδα, ακόμα και τα πιο κυριλάτα νεκροταφεία μοιάζουν με χωματερή. Περπατάς στους πεζόδρομους του νεκροταφείου, του ελληνικού νεκροταφείου, και θαρρείς πώς κυκλοφορείς ανάμεσα σε πάγκους της λαϊκής. Θα μου πεις, όταν μία κοινωνία, δηλαδή ο κόσμος και το κράτος τους δεν δίνουν σημασία στη ζωή των πολιτών, γιατί να δείξει ενδιαφέρον στους νεκρούς…Ναι, για την κοινωνική κουλτούρα των νεοελλήνων, όπως εκδηλώνεται στην πράξη, οι νεκροί έχουν ψοφήσει, δεν είναι άξιοι μνήμης.
Τις αράδες αυτές γράφω με αφορμή μία φωτογραφία που έστειλε φίλος της σελίδας. Η σημαία του Ολυμπιακού κυμματίζει σε τάφο επάνω. Το φαινόμενο! Κυρίως τη σημαία του Ολυμπιακού έχω δει σε νεκροταφεία, μάλιστα νεαρών, νέων ανθρώπων. Δεν αποκλείω να υπάρχουν τάφοι με τη σημαία της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού.
Ο θρίαμβος του οπαδισμού. Αυτό σημαίνει το «λάβαρο» ποδοσφαιρικής ομάδας καρφωμένο στον τάφο.
Διαβαστε ακομα: