Μάθαμε και τη λέξη “παγκοσμιοποίηση”. Επόμενο. Πριν ακόμα λανσαριστεί εξέφραζε ήδη πραγματικότητα. Είμαστε παγκοσμιοποιημένοι. Ήταν δυνατόν να μείνει έξω από το φαινόμενο το ποδόσφαιρο; Το βλέπουμε ολοκάθαρα, πιο καθαρά δεν γίνεται.
Ντυνόμαστε το ίδιο, σε όποια χώρα κι αν βρισκόμαστε. Αυτό είναι η παγκοσμιοποίηση. Μαύροι και λευκοί, σκούροι και κίτρινοι, τρώνε τις ίδιες τροφές, ακούνε την ίδια μουσική, βλέπουν τις ίδιες ταινίες. Αυτό είναι η παγκοσμιοποίηση. Και η κάθε εθνική γλώσσα όλο και περισσότερο μπολιάζεται από λέξεις ίδιες, πολυεθνικές, του συρμού.
Βουνίσιοι και θαλασσινοί, πλούσιοι και φτωχοί, ομάδες χωρών από πληθυσμό δέκα και εκατό εκατομμυρίων ανθρώπων, όλοι είναι μια από τα ίδια.
Ποδόσφαιρο. Η παγκοσμιοποίηση σκότωσε τη διαφορετικότητα των ομάδων. Από διαφορετικές ηπείρους, από διαφορετικά κλίματα κι όλες είναι ίδιες. Προετοιμάζονται με τις γνωστές πατέντες και παίζουν με την ίδια τακτική.
Παγκοσμιοποίηση. Ελάχιστες οι διαφορές, ποιοτικές, αξιακές ανάμεσα στις ομάδες που ξεχωρίζουν και στις ομάδες κομπάρσους.
Διαβαστε ακομα: