Υπάρχει και η Ελλάδα της τιμής. Υπάρχει όσο κι αν την σκεπάζει η Ελλάδα της ντροπής. Υπάρχουν και Έλληνες, όσοι κουβαλούν την αξία, τη δημιουργία, όχι τη ξεφτύλα και τη φτήνεια.
Το 1959 στο Παρίσι ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης μελοποίησε τρία ποιήματα του Γιώργου Σεφεριάδη – στην Ιστορία έμεινε ως Σεφέρης, και κέρδισε το 1963 το Νόμπελ, ανάμεσα από 80 ποιητές σ’ όλο τον κόσμο και στον τελικό ξεπέρασε και τον Πάμπλο Νερούντα. Τον Χιλιανό ποιητή τον οποίο επίσης μελοποίησε ο τεράστιος Μίκης.
Πρώτη φορά ο ψηλός μελοποιεί στίχους χωρίς ομοιοκαταληξία. Και κάνει αιώνιο τον διπλωμάτη Γιώργο Σεφέρη. Ακούς τα τρία τραγούδια Κράτησα τη ζωή μου, Στο περιγιάλι το κρυφό, και Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές…, και φεύγεις. Πας σ’ άλλη διάσταση. Με την πνοή δυο Ελλήνων, αιώνιων Ελλήνων, του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιώργου Σεφέρη. Τραγουδάει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, παίζει μπουζούκι ο Μανώλης Χιώτης.
Γεννήθηκε 13 Μαρτίου, σα σήμερα το 1900 στη Σμύρνη, στην Ελλάδα της Σμύρνης, ο Σεφέρης και εγκαταστάθηκε το 1914 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Παρίσι και διορίστηκε πρόξενος στις πρεσβείες Λονδίνου, Άγκυρας, Βηρυτού. Τον έπαυσαν από υπάλληλο του υπουργείου εξωτερικών το 1971 εκείνα τα χαμένα κορμιά οι χουντικοί, επειδή έκανε δήλωση κατά της δικτατορίας. Ο ποιητής πέθανε το 1971, σα σήμερα 20 Σεπτεμβρίου.
Διαβαστε ακομα: