Η ελληνική Ιστορία έχει σνομπάρει την Φιλική Εταιρεία, σχεδόν την περνάει στο ντούκου. Περισσότερο αναδεικνύει τις σπουδαίες και αποφασιστικές μάχες μετά τον ξεσηκωμό του 1821 και, βέβαια, στέκεται στα πρόσωπα. Στους καπεταναίους.
Αυτό ήταν το σχέδιο, που βέβαια δεν περπάτησε ποτέ. Και πως να προκόψει η κίνηση της Φιλικής Εταιρείας όταν στη οργάνωση μυήθηκαν και συνεργάτες των Τούρκων, πρώην προσκυνημένοι στον κατακτητή, και πράκτορες των Άγγλων. Το επαναστατικό και κοινωνικό όραμα του Ρήγα Φεραίου, ο φάρος του πρώτου πυρήνα, δηλαδή των Σκουφά, Ξάνθου, Τσακάλωφ, πήγε περίπατο. Μέλη της Φιλικής Εταιρείας έγιναν κοτζαμπάσηδες, αντιδραστικό παπαδαριό, ακόμα οι Μαυροκορδάτοι, Κουντουριώτηδες και σία. Όλο το κατεστημένο που αιώνες έτσι κι αλλοιώς στην πραγματικότητα είχε συμβιβαστεί με τους οθωμανούς.
Πρωταρχικό, θεμελιώδες της οργάνωσης ήταν ο τρόπος επικοινωνίας ανάμεσα στους μυημένους. Η Φιλική Εταιρεία απλωνόταν γοργά και δεν ήταν δυνατόν να γνωρίζει κανείς αν είχε νακάνει με σύντροφο, και σε ποιο βαθμό μυημένος ήταν ο άλλος. Ασφαλώς δεν ήταν όλοι ίσοι και όμοιοι, έπαιζε ιεραρχία. Απαραίτητη η μυστικότητα, λοιπόν, και σ’ αυτό βοηθάει ο διανοούμενος φλογερός πατριώτης και κάργα προοδευτικός Αθανάσιος Τσακάλωφ, που ζούσε στη Γαλλία, μασόνος, γνώστης των συμβόλων των τεκτόνων και των αποκρυπτογραφημένων κωδικών επικοινωνίας.
Ευτράπελο. Ο ιστορικός Παπαρηγόπουλος, πρόξενος της Ρωσίας στην Πάτρα, συναντιέται στα Γιάννενα με τον Αλή Πασά και μένει ξερός. Ο Αλβανός μία πιάνει το αυτί του, μία βάζει το δάκτυλο στο μέτωπο με… νόημα και πονηρό χαμόγελο. Ο Αλή Πασάς ήθελε να γίνει μέλος της Φιλικής Εταιρείας, διότι επεδίωκε να φτιάξει το ελληνοαλβανικό κράτος, και ο κερατάς είχε μάθει κάποια μασονικά «σημάδια» των φιλικών.
Διαβαστε ακομα: