Από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου είχα ανακαλύψει τι μου γούσταρε. Να παίζω μπιλιάρδο και ποδοσφαιράκια στη λέσχη, αλλά και να διαβάζω εξωσχολικά βιβλία. Είχα πιάσει παρτίδες και μ΄ έναν παλαιοπώλη και μου πάσαρε το ένα βιβλίο καλύτερο από το άλλο.
Να σου πω την ιστορία με το παλαιοπωλείο. Στην τάξη μερικά κωλόπαιδα κλέβαμε. Ο ένας τα βιβλία του αλλουνού. Για να τα “σκοτώσουμε” μετά στο παλαιοπωλείο. Γιατί ξηγιόμασταν έτσι; Ίσως το παίζαμε περιπέτεια. Να, πως γνωρίστηκα με τον έτσι παλαιοπώλη.
”Διάβασε, μικρέ, τον “Ευρωπαϊκό Μηδενισμό” του Φρειδερίκου Νίτσε…”, μου έλεγε σοβαρά. Διάβασε εκείνο, διάβασε και το άλλο…
Πιάσε ένα ποίημα, τις επτά πρώτες αράδες του, του Φρήντριχ Νίτσε:
Πέρα μακρυά
Λάμπουν τ’ αστέρια της ζωής μου
Και μ’ ένα βλέμμα μελαγχολικό
Με τόση ορμή και τόση δίψα
Τη μελλοντική ευτυχία μου θαυμάζω.
Κι όμως συχνά λυγίζω
Απ’ το φόβο πληγωμένος!
Ο Νίτσε γεννήθηκε 15 Οκτωβρίου, το 1844, και πέθανε το 1900, σα σήμερα 25 Αυγούστου. Στην αρχή είχε υποκύψει στα θέλγητρα του Ιησού Χριστού, ένα αξιαγάπητο θεϊκό καταφύγιο, γοητευμένος από τη γλυκειά εμφάνιση του Τζησας. Είναι όλος πίστη και θέρμη. Δεν άργησε μετά να τοποθετήσει τον Χριστό στο μέλλον, αγνόησε τον Ιησού της θρησκείας και Ιστορίας στο παρελθόν και το παρόν.
Είπε: “Η γη θα παύσει να είναι ένας τόπος εξορίας όταν ο άνθρωπος θα μπορέσει να δημιουργήσει αν όχι τον ίδιον Θεό αλλά τη ζωντανή κατοικία του Θεού”. Δεν είναι δυνατόν να τα πεις όλα, τα πιο σημαντικά σε λίγες προτάσεις. Καταλήγω, στο ότι ο Γερμανός φιλόσοφος θεωρεί πως “Ο εβραιοχριστιανικός Θεός είναι το Άγνωστο, γιατί δεν δείχνει τη δύναμή του και γιατί δεν αποκαλύπτεται”.
Διαβαστε ακομα: