Δέκα χρόνια από το θάνατο του Ηλία Μπαζίνα. Συνέβη το 1973, σα σήμερα 22 Αυγούστου. Στην κηδεία του αναρωτιόμουν και έμεινε χωρίς απάντηση μια πολύ ανθρώπινη σκέψη μου… ”Τι έγινε, πέθανε;… Πέθανε αληθινά και μαζί του πέθανε όλο αυτό το φορτίο γνώσεων που κουβαλούσε… ”.
Όλα όσα άκουγες απ’ αυτόν, κάποια απ’ αυτά ίσως για πρώτη φορά έφταναν στο στόμα του, κι εσύ ήσουνα ο πρώτος ακροατής μιας κοφτής κουβέντας του, μιας ”φωτογραφίας” του από το Χθες, δυο ή εικοσιδύο αιώνων από ένα παρελθόν, όπως
ο ίδιος ο Ηλίας το ζωγράφιζε…
Ναι, πέθανε, και μαζί έσβησε ό,τι υπήρχε μέσα του… Έμειναν μόνο τα κείμενα του. Ο πλούτος. Θησαυρός για τους αναγνώστες του. Τους κρατάνε ζωντανούς τα γραπτά του Ηλία Μπαζίνα…
Διαβαστε ακομα: