Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης

Η Μασσαλιώτιδα, τραγουδιέται με συγκίνηση σε όλες τις εκδηλώσεις μνήμης ακόμα και για τα θύματα  τρομοκρατικής επίθεσης στη Γαλλία, επειδή ως ποιητική και μουσική δημιουργία εκφράζει πολύ περισσότερα από τον εθνικό ύμνο ενός κράτους.

Για πολλά χρόνια ,ήταν ο Ύμνος του Διεθνούς Επαναστατικού και Αριστερού Κινήματος και το 1871 υιοθετήθηκε ως ο Ύμνος της Παρισινής Κομμούνας. Επίσης τραγουδήθηκε από τους απεργούς του Σικάγου στα αιματηρά γεγονότα του Χέιμαρκετ το 1886, που οδήγησαν στην καθιέρωσης της Εργατικής Πρωτομαγιάς και μαζί με τη Διεθνή που είχε αποκτήσει τη δική της μουσική, ήταν οι επίσημοι ύμνοι της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία.

Η Μασσαλιώτιδα ήταν πολεμικό τραγούδι, γράφτηκε στις 24 Απριλίου 1792 από τον λοχαγό του Μηχανικού Κλοντ Ζοζέφ Ρουζέ ντε Λιλ, τη νύκτα της κήρυξης του πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας, προς τιμή του στρατάρχη Νίκολας Λούκνερ, ενός Βαυαρού που έγινε Γάλλος και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη Γαλλική Επανάσταση. Μασσαλιώτιδα ονομάστηκε, επειδή τραγουδήθηκε από τους στρατιώτες της Μασσαλίας, όταν έφτασαν στο Παρίσι και συμμετείχαν στην εξέγερση της 10ης Αυγούστου 1792, με συνέπεια την κατάργηση της Μοναρχίας, μεσούσης της Γαλλικής Επανάστασης.

Η Μασσαλιώτιδα έγινε για πρώτη φορά Εθνικός Ύμνος της Γαλλίας στις 14 Ιουλίου 1795, ανήμερα της έκτης επετείου από την πτώση της Βαστίλης. Απαγορεύθηκε ωστόσο, κατά την περίοδο της Αυτοκρατορίας και της Παλλινόρθωσης και επανήλθε με την Επανάσταση του 1830, όταν ο συνθέτης Εκτόρ Μπερλιόζ την ενορχήστρωσε και την αφιέρωσε στον Ροζέ ντε Λιλ. Η Μασσαλιώτιδα απαγορεύθηκε εκ νέου από το φιλοναζιστικό καθεστώς του Βισί .

Το Σεπτέμβριο του 1944, με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, η Μασσαλιώτιδα παίχθηκε στα σχολεία για να γιορτασθεί η Απελευθέρωση και να τιμηθούν οι μάρτυρες. Τα Συντάγματα του 1946 και 1958 καθιέρωσαν την Μασσαλιώτιδα ως τον Εθνικό Ύμνο της Γαλλίας (Άρθρο 2).

Στο βίντεο η Μασσαλιώτιδα στο Γουέμπλεϊ, πριν το φιλικό Αγγλία – Γαλλία (17-11-15), τέσσερις ημέρες μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο