«Συγγνώμην που σ’ αγάπησα πολύ!» Υπέροχο τραγούδι του Χατζηνάσιου, αρχές δεκαετίας ’70, με την τεράστια Δήμητρα Γαλάνη.
Συγγνώμην που σ’ αγάπησα πολύ- Δεν ξέρω ν’ αγαπώ όμως πιο λίγο
Γονατιστός, λέει, ζήτησε συγγνώμην από τους πιστούς ο μητροπολίτης. Παραμύθι, λέω εγώ. Τι θα πει «Συγγνώμην»; Δεν είναι πλάκα, πέρα από το χριστιανικό του πράγματος. Συγχώρεση, εξομολόγηση, προσευχή, νηστεία και τα λοιπά. Συγγνώμην, λέει, ζήτησε και ο παπάς, αν σας στεναχώρησα. Είπαμε. Παραμύθι. Ασόβαρο πράμα. Γιατί κάποιος να ζητάει συγγνώμην όταν κάνει καλά τη δουλειά του; Στα τέτοια του αν νομίζει πως κάποιος άλλος στεναχωρήθηκε.
Και το άλλο με την γκράν παραμύθα της Συγγνώμης: «Συγγνώμην για τα λάθη που έκανα…», όμως χωρίς να λέει ποια είναι τα λάθη του. Τι θα πει «Συγγνώμην, αν έκανα λάθη…». Αν δεν ξέρεις, παππού, ότι έκανες λάθη, τότε γιατί αέρα πατέρα ζητάς συγγνώμην.
Διαβαστε ακομα: