Απαίσιοι άνθρωποι οι αρχαίοι Έλληνες. Βάρβαροι. Αν είναι δυνατόν να λατρεύουν, να πιστεύουν για Θεούς κάποιους ελεεινούς και τρισάθλιους. Δολοφόνους. Άρπαγες. Αιμομείκτες. Ναι, κι αυτό. Και μας λένε για τον πολιτισμό των αρχαίων προγόνων μας. Τέρατα ήταν οι άνθρωποι.
Την πλάκα του έπαθε το σύμπαν μ’ αυτό που βρέθηκε στην Αμφίπολη. Ασύλληπτης αξίας το ψηφιδωτό στο έδαφος του δεύτερου θαλάμου του τάφου. Απεικονίζεται η Αρπαγή της Περσεφόνης. Ποια είναι η κυρία με τα κόκκινα μαλλιά και τον λευκό χιτώνα; Η κόρη της Δήμητρας είναι η Περσεφόνη, που την πήρε στον Κάτω Κόσμο ο θείος της, ο Άδης, δηλαδή ο Πλούτων. Και η μάνα της, η Θεά Δήμητρα χάλασε τον κόσμο και έφθασε μέχρι το ρεμάλι τον Δία, που δεν πήρε χαμπάρι τι είχε συμβεί. Φοβερά πράγματα. Κοτζάμ αρχηγός, όχι μονάχα των ανθρώπων αλλά και των Θεών ο Δίας και δεν ψυλλιάστηκε τον τσαμπουκά του αδελφού του, του Χάρου, του Άδη, του Πλούτωνα.
Φωνακλάς και οργισμένος πάντα ο Δίας, ενώ ο άλλος, ο Πλούτων ένας τρυφερός εραστής. Γι’ αυτόν τον είπαν Άδη, από το ρήμα άδω, δηλαδή τραγουδώ. Γι’ αυτό τον είπαν Χάρο, επειδή χαίρεσαι όταν σε παίρνει μαζί του.
Ο Δίας είχε γυναίκα του την αδελφή του, την Ήρα. Ντροπή του. Και ο πατέρας του, άλλωστε, ο Κρόνος, γιος του Ουρανού και της Γαίας, ξάπλωσε στο κρεβάτι με την αδελφή του, την Ρέα, και γέννησαν Πλούτωνα, τον Θεό κάτω από τη γη, τον Ποσειδώνα, τον Θεό της θάλασσας, τον Δία, τον Θεό της γης και ακόμα τρία κορίτσια τις Ήρα, Δήμητρα, Εστία. Άρα;
Άρα, ο Άδης καψουρεύθηκε την ανηψιά του, την Περσεφόνη, η οποία, άσε τι λένε, αποδυτηριάκιας μιλάει, την καταβρήκε στον Κάτω Κόσμο το κορίτσι και με βαρειά καρδιά ανέβαινε κάθε χρόνο στη γη για τρεις μήνες, όχι έξι που λένε, άλλο παραμύθι αυτό. Αυτή ήταν η συμφωνία του Δία με τον αδελφό του Άδη. Τους τρεις μήνες του καλοκαιριού την ανηψιά μας θα την στέλνεις στην αδελφή μας, στη μάνα της Περσεφόνης, την Δήμητρα.
Διαβαστε ακομα: