γράφει ο διονύσης χαριτόπουλος
Το μυαλό δεν πρυτανεύει. Αντίθετα απ’ ό,τι θα φανταζόταν κανείς, γνωρίζοντας την αξία της ανθρώπινης νόησης, η ιστορία του ευφυέστερου έμβιου είδους είναι ιστορία του παραλόγου. Την ανθρώπινη διαδρομή δεν χάραξε ούτε κάποιο μεγαλοφυές σχέδιο, ούτε κάποιο μεγαλόπνοο πρόγραμμα. Γι’ αυτό συμβαίνουν διαρκώς πράγματα που μας φαίνονται ακατανόητα, «δεν τα χωράει ο νους».
Όλα τα σπουδαία ή τα ολέθρια, προκλήθηκαν ερήμην της λογικής, του ορθολογισμού· από κάποια τυφλή πίστη σε θρησκείες, ιδεολογίες, ηγέτες, μεσίες, δημαγωγούς, φοβίες, οράματα.
Η ανευθυνότητα των μαζών είναι γνωστή. Ουδέποτε ορθοτομούν. Άγονται και φέρονται συναισθηματικά. Έτσι είναι πάντα ευάλωτες και ευμετάβλητες. Αυτή η «συναισθηματική στράτευση» ή «συναισθηματική πανούκλα» κατά τον Β. Ράιχ, είναι δίκοπο μαχαίρι. Με τον ίδιο ζήλο, φοβούνται, οργίζονται, μισούν, καταδικάζουν, αποθεώνουν, καταστρέφουν, μεγαλουργούν.
Ο «σοφός λαός» υποκύπτει στο καταραμένο συναίσθημα και υποτάσσεται ή ακολουθεί κάθε λογής σωτήρες που καραδοκούν. Όλες οι δικτατορίες και οι θεοκρατίες, από τον Χίτλερ ως τον Χομεϊνί διέθεταν πάντα ισχυρή λαϊκή βάση. Η πίστη και οι ιδεοληψίες δημιούργησαν τους καθεδρικούς ναούς, τα πογκρόμ, τις Εθνεγερσίες, την Ιερά Εξέταση, τις εθνοκαθάρσεις, τους εμφύλιους, τις επαναστάσεις, τις Σταυροφορίες, τους Παγκόσμιους Πόλεμους.
Η ιστορία όλων των λαών είναι σχεδόν πανομοιότυπη. Σελίδες έκπαγλες και μαύρες. Αλλάζουν μόνο τα ονόματα και οι χρονολογίες: ήρωες, λαοπλάνοι, καίσαρες, σωτήρες, Βατερλώ, Στάλινγκραντ, Θερμοπύλες, εφιάλτες, ευεργέτες, κουΐσλινγκς, πολιούχοι, δαίμονες. Η ανθρώπινη ιστορία είναι στην ουσία η ιστορία του μωρόπιστου. Απτό παράδειγμα τα πρόσωπα που κάθε φορά εκλέγουμε με την ψήφο μας.
Διαβαστε ακομα: