Η βραδιά των Όσκαρ. Η αποθέωση του show. Αμερικάνικη υπόθεση είναι το show. Οι Αμερικανοί τη μελέτησαν και την εξέλιξαν την ιστορία show, και κακώς το μπερδεύουμε με το θέαμα. Άλλο το show, άλλο το θέαμα. Μη μπλέκουμε τα σκατά με τα θεία. Το show δεν λέει τίποτα, η λέξη δεν υπακούει σε καμία νοηματική, στερείται ρίζας, ετυμολογίας. Πώς λες μπαμ, μπουμ, γδουπ, γκουπ, ένας άναρθρος ήχος είναι αυτός, ένα βαρβαρικό επιφώνημα, έτσι λες show.
Το θέαμα, από την άλλη, η λέξη ”Θέαμα” προέρχεται από το Θεό, μετά πας στη λέξη “θέα” και ”θέαση”. Άλλο, δηλαδή, το θέαμα, όπου προσπαθείς να πιάσεις επαφή με τον Θεό, δηλαδή με κάτι σπουδαίο, με κάτι που σε οδηγεί στο πέραν, στο πέραν του πέρατος, στο υπερπέραν, κι άλλο το γήινο show. Που κι αυτό, το show, έχει την αξία του. Την επικοινωνιακή του αξία, διότι απαραίτητο είναι αν θέλεις να πουλήσεις ρούχο, καλλυντικό, φαγητό, ηλεκτρονικό, οτιδήποτε. Και με το σώου περνάς στον λαό μηνύματα που εξυπηρετούν.
Ξεκινήσαμε την κουβέντα από το Όσκαρ, του σινεμά τα βραβεία, λόγω της ημέρας. Σήμερα είναι η βραδιά για τα Όσκαρ του 20223 . Πεθαίνω για σινεμά. Ένα προϊόν από το οποίο παίρνω. Με φτιάχνει, ρε παιδί μου, μία κινηματογραφική ταινία, ένα παραμύθι κινηματογραφικό. Τι άλλο παρά ένα παραμύθι είναι μία ταινία, σου λέει μία ιστορία με τρόπο παραμυθένιο. Κατανοητό αυτό. Αποδεκτό. Ακόμα και ο πιο ωμός, ο πιο ρεαλιστικός κινηματογράφος ντύνεται στο παραμύθι. Στο φινάλε αυτό είναι τέχνη. Προκειμένου να σου πει αυτό που θέλει, θα πέσει στη μυθοπλασία. Καθόλου κακό αυτό.
Γουστάρω με χίλια και το show ειδικά στη βραδιά της απονομής των Όσκαρ. Οι άνθρωποι δεν παίζονται. Επιστήμονες στο είδος τους. Προγραμματισμένο κάθε πλάνο. Και εσύ, ο θεατής απολαμβάνεις κάθε στιγμή. Έχεις να κάνεις με επαγγελματίες κλάσεως. Σκηνοθετημένος στον πόντο και ο αυθορμητισμός τους, σε κάθε κίνηση, σε κάθε ατάκα. Το ξέρεις όλοι στην αίθουσα παίζουν θέατρο, το ξέρεις ότι το ξέρουν πως τους παρακολουθεί όλος ο πλανήτης, και γι’ αυτό βγάζουν με υποκριτική γνησιότητα κάθε συναίσθημα, από την αγωνία μέχρι την συγκρατημένη απογοήτευση και από τη χαρά μέχρι τη διακριτική θλίψη.
Μία τελευταία κουβέντα: Η βραδιά των Όσκαρ αξίζει τα λεφτά της, και όποιο χρόνο θα διαθέσει κανείς. Μη κάνουμε προγνωστικά, ας τα αφήσουμε αυτά για τους σχετικούς, δεν είναι για εμάς τους άσχετους. Και τι μας ενδιαφέρει ποιοι θα βραβευθούν. Εμείς θα ρουφήξουμε το show της γιορταστικής βραδιάς.
Διαβαστε ακομα: