Σήμερα είναι Τσικνοπέμπτη. Τι πά’ να πει αυτό; Πάει να πει ότι γιορτάζεται η Τσίκνα της Πέμπτης. Η Πέμπτη της Τσίκνας. Μια μέρα του χρόνο αφιερωμένη σ’ ένα φαινόμενο, μια κοινωνική εκδήλωση, με την οποία ουδεμία σχέση έχει με το Σήμερα. Με τις ανάγκες του Σήμερα στο άτομο, στην οικογένεια. Δεν κατάλαβα. Αν κάνει κέφι να τσικνίσει ή να τσικνιστεί κανείς, το κάνει κι αύριο και χθες, και όποτε γουστάρει.

Αν μιλάμε για μια επετειακή γιορτή, μια επετειακή εκδήλωση το κάνουμε μόνο για να έρθουμε πιο κοντά στο παρελθόν μας, Το κοντινό κι το πολύ μακρινό. Στο πως κυκλοφορούσαν οι προηγούμενες γενιές, ποιες ήταν οι ανάγκες τους, οι συνήθειες τους. Και τις έστηναν με την άδεια της θρησκείας ή νταηλήκι παραθρησκευτικά.

 Θα γεμίσουν οι ταβέρνες της τσίκνας απόψε. Όπως προχθές τα σικ ρεστωράν από ζευγάρια του αγίου Βαλεντίνου. Κι αύριο με αφορμή κάτι άλλο θα μας… υποχρεώσει να βρεθούμε σε κατάσταση γιορτινή, δηλαδή κόντρα στο μαγκανοπήγαδο της καθημερινότητας.