ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΗΒΕΝ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ
Εισέρχομαι στο βιβλιοπωλείο.
– Καλημέρα σας. Το βιβλίο του Κουφοντίνα, παρακαλώ.
«Ξέρετε, δεν διαθέτουμε το βιβλίο αυτό στους πελάτες μας… Όμως, μας έχει μείνει ένα από ακύρωση πελάτη… ».
– Πολύ ωραία. Θα ήθελα να το πάρω.
«Ελπίζω, να αντιλαμβάνεστε, κύριε μου, γιατί δεν το διαθέτουμε».
– Δεν το αντιλαμβάνομαι αλλά δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα, αφού μόλις το διαθέσατε σε μένα.
«Μα ήταν από ακύρωση, σας είπα».
– Ενδιαφέρον τρόπο έχετε για την διάθεση του βιβλίου.
«Άλλο εννοούσα κύριε μου. Δεν το έχουμε στις προθήκες μας αλλά ούτε και στα ράφια μας»
– Πολύ καλά κάνετε. Το είχατε στην ντουλάπα, κι εγώ την δουλειά μου την έκανα. Με τον όρο «διάθεση» εννοείτε πως δεν προβάλλετε το βιβλίο.
«Ναι, αυτό εννοούσα»
– Να σας ρωτήσω κάτι δεσποινίς; Τι σας πειράζει το βιβλίο;
«Ξέρετε, δεν υιοθετούμε τις πρακτικές του εν λόγω κύριου».
– Δεσποινίς, βιβλία του Χίτλερ διαθέτετε;
«Βεβαίως κύριε μου».
– Επομένως υιοθετείτε τις πρακτικές του;
«Όχι, βέβαια».
– Δεσποινίς μου δεν βγάζω άκρη μ΄ αυτά που λέτε. Χώρια που βλέπω και βιβλία του μαρκήσιου Ντε Σαντ. Υποθέτω πως κι εδώ θα έχετε κάποιο μπέρδεμα σχετικά με την αποδοχή των όσων υποστήριξε ο μαρκήσιος
Κάγκελο η δεσποινίς.
– Να σας πω ρωτήσω κάτι τελευταίο, δεσποινίς μου; Εμένα που αγόρασα το βιβλίο, με έχετε σταμπάρει για τρομοκράτη;
«Όχι κύριε μου, τι είναι αυτά που λέτε;»
– Να ΄στε καλα, δεσποινίς μου, και να μεταβιβάσετε στο αφεντικό σας τις ευχές μου, ναζιστικές και σαδομαζοχιστικές ευχές.
Διαβαστε ακομα: